امّا اشعياى نبى در باره شخصيت و صفات خاص ماشيَح چنين مى‌گويد:

و نهالى از تنه يسَى‌[1] بيرون آمده، شاخه‌اى از ريشه‌هايش خواهد شكفت. و روح خدا بر او قرار خواهد گرفت؛ يعنى روح حكمت و فهم، و روح مشورت و قوّت، و روح معرفت و ترس خدا. و خوشى او در ترس خدا خواهد بود و موافق رؤيت چشم خود داورى نخواهد كرد و بر وفق سمع گوش‌هاى خويش تنبيه نخواهد نمود. بلكه مسكينان را به عدالت داورى خواهد كرد و به جهت مظلومانِ زمين به راستى حكم خواهد نمود. و جهان را به عصاى دهان خويش زده شريران را به نفخه لب‌هاى خود[2] خواهد كُشت. و كمربند كمرش عدالت خواهد بود و كمربند ميانش امانت.[3]

عالم و متكلّم يهودى، موسى بن ميمون نيز ماشيَح را چنين توصيف كرده است:

عقل و دانش او از حضرت سليمان نيز بيشتر خواهد بود. او از پدران قوم يهود (ابراهيم، اسحق و يعقوب) و نيز از همه انبياى بنى‌اسرائيل كه پس از حضرت موسى برانگيخته شدند، بلندمرتبه‌تر خواهد بود.[4]

1- 2. نصوص مرتبط با ظهور منجى‌

آيات بسيارى در عهد قديم در باره ظهور منجى موعود و اوصاف و ويژگى‌هاى اوست. از جمله در سِفر زكريا آمده است:

اى دختر صهيون بسيار وجد بنما و اى دختر اورشليم آواز شادمانى بده! اينك‌

[1]. در قاموس كتاب مقدس( ص 951) در باره معناى اين واژه آمده است:« يسى به معنى قوى، نام پدر حضرت‌داوود است».

[2].« نفخه لب‌ها» تعبيرى مجازى است؛ چنان كه در اين فراز آمده است:« و در روز كشتار عظيم كه برج‌ها در آن‌خواهد افتاد ... اسم خداوند از جاى دور مى‌آيد؛ در غضب خود سوزنده، و در ستون غليظ، و لب‌هايش پر از خشم، و زبانش مثل آتش سوزان است و نفخه او مثل نهر سرشار تا به گردن مى‌رسد»( اشعياء 30: 25- 28).

[3]. اشعيا 11: 1- 5.

[4]. به نقل از ربّاى ايمانوئل شوحط، دين‌پژوه و عارف يهودى؛ ر. ك: مجلّه افق بينا: ش 4 و 5، مرداد و شهريور 1378.