2- 6. شهيد سيّد محمّدباقر صدر (1353- 1400 ق/ 1313- 1359 ش)

در دوران معاصر نخستين كسى كه از داده‌هاى عقلى براى تبيين آموزه‌هاى وحيانى در زمينه مهدويّت استفاده كرده، شهيد آية اللَّه محمّد باقر صدر در كتاب‌ بحث حول المهدى‌ است. او در اين كتاب هفت پرسش زير را در باره مهدويّت به بحث گذاشته و پاسخ داده است:

1. چگونه چنين طول عمرى براى امام مهدى ممكن است؟

2. چرا بايد فردى اين اندازه عمر كند و قوانين به خاطر او معطل بماند؟ و مگر راه ديگرى براى دستيابى به همين اهداف وجود ندارد؟

3. امامت در خردسالى چگونه توجيه مى‌شود؟

4. چگونه بر پايه چند روايت به وجود مهدى شخصى معتقد شويم؟

5. چرا مهدى تا كنون ظهور نكرده است، با اين كه هر چه زمان بگذرد، ظهورش دشوارتر مى‌شود؟

6. چگونه ممكن است يك فرد تحولى بزرگ در جهان ايجاد كند؟

7. او چگونه مى‌تواند به اين اهداف بزرگ دست يابد؟

صدر اين پرسش‌هاى هفت‌گانه را در هشت مبحث پاسخ گفته است. در واقع پرسش نخست در دو مبحث طرح شده است. او در هر يك از اين موضوعات، به تناسب موضوع، از فلسفه، تاريخ، زيست‌شناسى، علوم اجتماعى و قوانين حاكم بر جامعه و تاريخ بهره مى‌گيرد تا به پاسخى مناسب دست يابد.

وى در بحث مهدويّت شخصى، كه از نقل بهره مى‌برد، به دوگانه بودن رويكرد و روش خود تصريح مى‌كند:

انديشه مهدويّت را در امام دوازدهم متبلور ساختن، شواهد و ادله كافى و قانع‌كننده دارد كه مى‌توان آنها را در دو دليل خلاصه كرد. يكى دليل اسلامى و