اخبار به دست ما رسيده است.

وى در اين عبارت‌ها علاوه بر اين كه بر صحت روايات تأكيد مى‌كند، بر شيوه خود در تحقيق مسئله غيبت و امور وابسته به آن، كه بر سنّت صادره از پيامبر و ائمه مبتنى شده است، تأكيد دارد. به ديگر سخن وى رويكرد و روش خود را، كه همان بهره‌گيرى از منابع روايى و نقلى است، به صراحت باز مى‌گويد.

پس از قرن چهارم، در دوره‌هاى بعدى نيز اين روش و رويكرد در ميان محققان شيعى و اهل سنّت در موضوع مهدويّت رواج داشته و تا به امروز ادامه پيدا كرده است. در اين جا به برخى از آثارى كه با اين رويكرد تأليف شده‌اند اشاره مى‌كنيم:

1. البيان فى اخبار صاحب الزمان‌، محمّد بن‌يوسف گنجى شافعى (م 658 ق).

2. عقد الدرر فى اخبار المنتظر وهو المهدى‌، يوسف بن‌يحيى المَقدسى الشافعى السلمى (م 685 ق).

3. العرف الوردى فى اخبار المهدى‌، جلال الدين سيوطى (م 911 ق).

4. القول المختصر فى علامات المهدى المنتظر، ابن حجر هيثمى (م 974 ق).

5. تلخيص البيان فى اخبار مهدى آخر الزمان‌، على بن حسام الدين هندى (م 975 ق).

6. المشرب الوردى فى المهدى‌، نورالدين على بن سلطان محمّد قارى هروى مشهور به ملا على قارى (1014 ق).

7. المَحجة فيما نزل فى القائم الحجة، سيّد هاشم بحرانى (م 1107 ق).

8. بحار الأنوار، مجلدات 51 تا 53، محمّدباقر مجلسى (م 1111 ق).

در دوره معاصر نيز كتاب‌هاى متعدّدى با صبغه نقلى نگاشته شده است كه يكى از بهترين آنها كتاب‌ منتخب الاثر فى الامام الثانى عشر تأليف آيةاللَّه لطف اللَّه صافى گلپايگانى است كه در سال 1373 قمرى تأليف شده است. ويژگى اين كتاب توجّه به نقدهاى مطرح‌شده در دوره معاصر در باره مهدويّت و نيز مسئله بهاييت‌