گستراننده دانش پيامبران، سپس جعفر بن محمّد صادق، وارث دانش اوصيا، سپس موسى بن جعفر كاظم، سپس على بن موسى الرضا، سپس محمّد بن على، سپس على بن محمّد، سپس حسن بن على و سپس حجّت قائم منتظَر است. درودهاى خداوند، بر ايشان باد!

گواهى مى‌دهم كه ايشان وصى و امام هستند، و زمين در هيچ عصر و زمانى، از وجود حجّت خداى متعال بر خلقش خالى نيست، و ايشان اند دستگيره استوار و پيشوايان هدايت و حجّت بر مردم دنيا تا آن گاه كه [قيامت فرا رسد و] خدا زمين و زمينيان را به ارث برد».[1]

3/ 12 دعاى حاجت‌طلبى‌

159. كتاب من لا يحضره الفقيه‌- به نقل از عبد اللَّه بن جُندَب، از امام كاظم عليه السلام-: در سجده شكر مى‌گويى: «بار خدايا! من تو را گواه مى‌گيرم و فرشتگانت و پيامبران و فرستادگانت را و همه آفريدگانت را نيز گواه مى‌گيرم بر اين كه [معتقدم‌] تويى خداى يگانه و پروردگار من و [بر اين كه‌] اسلام، دين من و محمّد، پيامبر من است و على و حسن و حسين و على بن الحسين و محمّد بن على و جعفر بن محمّد و موسى بن جعفر و على بن موسى و محمّد بن على و على بن محمّد و حسن بن على و حجّة بن الحسن بن على، پيشوايانم هستند و من، دوستدار و پيرو ايشان هستم و از دشمنانشان بيزارم. بار خدايا! به خون ستم‌ديده سوگندت مى‌دهم (اين را سه بار مى‌گويى).

بار خدايا! سوگندت مى‌دهم به آن عهدى كه با خويش در باره دشمنانت كرده‌اى كه آنان را به دست ما و به دست مؤمنان، نابود گردانى. بار خدايا! به آن عهدى كه با

[1]. عيون أخبار الرضا عليه السلام: ج 2 ص 121 ح 1( با سند معتبر)، بحار الأنوار: ج 10 ص 352 ح 1.