كه محمّد بن على، برپا دارنده امر على بن موسى است. گواهى مى‌دهم كه على بن محمّد، برپا دارنده امر محمّد بن على است. گواهى مى‌دهم كه حسن بن على، برپا دارنده امر على بن محمّد است. گواهى مى‌دهم به [امامت‌] مردى از فرزندان حسن، كه بردن نام و كنيه‌اش جايز نيست تا آن گاه كه ظهور كند و زمين را، چنان كه آكنده از ستم شده است، از عدل و داد پر كند. سلام و رحمت و بركات خدا، بر تو، اى امير مؤمنان!

سپس برخاست و رفت. امير مؤمنان عليه السلام فرمود: «اى ابو محمّد! دنبال او برو و ببين كجا مى‌رود».

حسن بن على عليه السلام بيرون رفت و گفت: همين كه پايش را از مسجد بيرون نهاد، نفهميدم به كدام سوى از زمين خدا رفت. پس نزد امير مؤمنان باز گشتم و ايشان را از اين امر آگاه ساختم.

فرمود: «اى ابو محمّد! او را شناختى؟».

گفتم: خدا و پيامبر او و امير مؤمنان، بهتر مى‌دانند.

امير مؤمنان عليه السلام فرمود: «او خضر عليه السلام بود»[1].[2]

3/ 11 حديث اسلام ناب‌

158. عيون أخبار الرضا عليه السلام‌- به نقل از فضل بن شاذان-: مأمون از امام رضا عليه السلام درخواست كرد كه محض (حقيقت و لُبّ) اسلام را به طور موجز و مختصر، برايش بنويسد.

ايشان برايش چنين نوشت: «محض اسلام، عبارت است از گواهى دادن به اين كه‌

[1]. محمّد بن يحيى هم با سند خود از ابو هاشم، مانند همين را نقل كرده است. محمّد بن يحيى گفته كه به محمّد بن حسن گفتم: اى ابو جعفر! دوست داشتم كه اين خبر غير از طريق احمد بن ابى عبد اللَّه مى‌رسيد. گفت: او براى من ده سال قبل از زمان حيرت، اين را نقل كرد.

[2]. الكافى: ج 1 ص 525 ح 1 و 2( با دو سند صحيح)، الغيبة، طوسى: ص 154 ح 114، الغيبة، نعمانى: ص 58 ح 2، كمال الدين: ص 313 ح 1، علل الشرائع: ص 96 ح 6، عيون أخبار الرضا عليه السلام: ج 1 ص 65 ح 35( در اين سه منبع آخر، با سندهاى صحيح، با عبارت مشابه)، بحار الأنوار: ج 36 ص 414 ح 1.