و آخرين ايشان، مهدى است. درودهاى خدا بر همه آنان باد!».[1]

145. الكافى‌- به نقل از امام باقر عليه السلام-: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: «در ميان فرزندان من، دوازده نقيب هست كه نجيب‌[2] و محدَّث و مفهَّم‌[3] هستند. آخرينشان برپا دارنده حق است و زمينِ آكنده از بيداد را آكنده از داد مى‌كند».[4]

ر. ك: ج 8 ص 84 ح 1445

3/ 8 روايت‌هاى دربردارنده شمار و نام امامان:

146. الأمالى‌، صدوق- به نقل از امام حسين عليه السلام-: مردى خدمت امير مؤمنان عليه السلام آمد و گفت: اى ابو الحسن! تو را «امير مؤمنان» مى‌خوانند. چه كسى تو را بر آنان امير كرده است؟

فرمود: «خداوند عز و جل مرا بر آنان، امير كرده است».

آن مرد نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و گفت: اى پيامبر خدا! آيا على راست مى‌گويد كه خدا او را بر خلقش امير كرده است؟

پيامبر صلى الله عليه و آله خشمگين شد و فرمود: «على با ولايت از جانب خداوند عز و جل، امير مؤمنان است كه لواى اميرىِ او را از فراز عرش خود، براى او بست و فرشتگان را بر آن گواه گرفت. على، خليفه خدا و حجّت خداست. او پيشواى مسلمانان است.

اطاعت از او، به اطاعت از خدا پيوسته است و نافرمانى از او، به نافرمانى از خدا پيوسته است. هر كه او را نشناسد، مرا نشناخته، و هر كه او را بشناسد، مرا شناخته است. هر كه امامتِ او را انكار كند، نبوّت مرا انكار كرده، و هر كه اميرىِ او را نفى‌

[1]. الاختصاص: ص 223، بحار الأنوار: ج 36 ص 370 ح 234.

[2]. اصيل و ممتاز و بزرگ‌زاده و برگزيده.

[3]. مُفهَّم، يعنى فهميده. امامان عليهم السلام را مفهّم گويند؛ زيرا پيامبر صلى الله عليه و آله تفسير و تأويل قرآن را به ايشان فهمانيده است.

[4]. الكافى: ج 1 ص 534 ح 18، الاستنصار: ص 8، المناقب، ابن شهرآشوب: ج 1 ص 300، بحار الأنوار: ج 36 ص 271 ح 92. نيز، ر. ك: كمال الدين: ص 281 ح 34.