2. فرايند جهانى شدن‌

برخى از انديشمندان و پژوهشگران بر اين باورند كه جهانى شدن يك فرايند (پروسه) تاريخى است كه به دنبال پيشرفت فناورى و ابزارهاى ارتباطاتى مثل تلفن، تلويزيون، ماهواره و رايانه به وجود آمده است. اين وسايل موجب آشنايى مردم جهان با فرهنگ‌ها، اديان و ايدئولوژى‌هاى ملل مختلف شده و همين آشنايى باعث توجّه بيشتر آنها به امور جهانى شده است. اين امر كم‌كم منجر به پديده جهانى شدن، كه جوامع قرن 21 آن را تجربه مى‌كنند، شده است. در نتيجه زمينه گفتگو ميان ملل مختلف جهان در باره مسائل فرهنگى و ايدئولوژيك فراهم شده و كم‌كم همه به اين سمت مى‌روند كه يك فرهنگ يا ايدئولوژى مشترك جهانى پيدا كنند. به عبارت ديگر، پيشرفت فناورى و ارتباطاتى موجب آگاهى بيشتر مردم جهان نسبت به امور جهانى و ورود آنها به مسائل جهانى شده است.

به اين ترتيب انسان امروزى تنها دل‌مشغول مسائل محلى و ملى نيست؛ بلكه او نيز به مسائل جهانى نظر دارد. جوامع امروزى آرزومند برپايى يك نظام مشترك، و ايجاد فرهنگ جديدى هستند كه مطلوب همه جوامع بشرى باشد تا از طريق آن مشكلات كلان بشرى همچون جنگ، تروريسم، گرسنگى، بحران بهداشت و آموزش و نيز تخريب محيط زيست از بين برود و در نتيجه، دنياى نوين و وضعيت مطلوب براى انسان فراهم شود.[1]

با اين توضيحات روشن مى‌شود كه طبق اين ديدگاه جهانى شدن محصول پيشرفت فناورى و ارتباطات است كه موجب فشرده شدن زمان و مكان و نيز جهانى فكر كردن و جهانى عمل كردن بشرِ امروز شده است.[2]

[1]. سياست و مهدويّت، بهروز لك: ص 12.

[2]. پديده جهانى شدن، وضعيت بشرى و تمدن اطلاعاتى، فرهنگ رجايى: ص 101.