ايشان اسم خدا را بخوانند و به يك دل او را عبادت نمايند.[1]

در سِفر زكريا نيز آمده است:

و خدا بر تمامى زمين پادشاه خواهد بود. در آن روز خدا واحد خواهد بود و اسم او واحد.[2]

1- 4- 5. هم‌زيستى مسالمت‌آميز

پس از ظهور منجى همه ملّت‌ها با هم در صلح و صفا زندگى خواهند كرد. در سِفر اشعيا آمده است:

و در ايّام آخر واقع خواهد شد كه كوه خانه خدا بر قله كوه‌ها ثابت خواهد شد و فوق تل‌ها برافراشته خواهد گرديد و جميع امّت‌ها به سوى آن روان خواهند شد ...

و او امّت‌ها را داورى خواهد نمود و قوم‌هاى بسيارى را تنبيه خواهد كرد و ايشان شمشيرهاى خود را براى گاوآهن و نيزه‌هاى خويش را براى اره‌ها خواهند شكست و امتى بر امتى شمشير نخواهد كشيد و بار ديگر جنگ را نخواهند آموخت.[3]

عين همين عبارت در سِفر ميكاه نبى نيز آمده است.[4]

از ديگر كارهايى كه برخى از عالمان يهود به منجى نسبت داده‌اند، احياى آيين‌هاى كهن يهودى است؛ از جمله تقديم قربانى كه اساس عبادت يهود بوده و امروزه تفيلا (نماز) جايگزين آن شده است. وسعت بركت و سعادت، پايان يافتن بيمارى‌ها، و وقوع معجزاتى بزرگ‌تر از معجزات رخ داده در هنگام خروج بنى‌اسرائيل از مصر، از امور ديگرى است كه براى زمان ظهور منجى (مسيحا) پيش‌بينى كرده‌اند.[5]

[1]. صفنيا 3: 8- 9.

[2]. زكريا 14: 9.

[3]. اشعيا 2: 2- 5.

[4]. ميكاه 4: 1- 4.

[5]. ر. ك:« رباى ايمانوئل شوحط، دين‌پژوه و عارف يهودى»، مجلّه افق بينا: ش 4 و 5، مرداد و شهريور 1378.