خواهند زيست. اشعياى نبى در اين باره مى‌فرمايد:

مسكينان را به عدالت داورى خواهد كرد و به جهت مظلومانِ زمين به راستى حكم خواهد نمود. و جهان را به عصاى دهان خويش زده شريران را به نفخه لب‌هاى خود خواهد كُشت ... و گرگ با بره سكونت خواهد داشت و پلنگ با بزغاله خواهد خوابيد و گوساله و شير و پروارى با هم، و طفل كوچك آنها را خواهد راند. و گاو با خرس خواهد چريد و بچه‌هاى آنها با هم خواهند خوابيد و شير مثل گاو كاه خواهد خورد. و طفل شيرخواره بر سوراخ مار بازى خواهد كرد و طفلِ از شير بازداشته شده دست خود را بر خانه افعى خواهد گذاشت.[1]

باز در همين سفر مى‌خوانيم:

زيرا اينك من آسمانى جديد و زمينى جديد خواهم آفريد و چيزهاى پيشين به ياد نخواهد آمد و به خاطر نخواهد گذشت ... و بار ديگر طفلِ كم روز از آن جا نخواهد بود و نه مرد پير كه عمر خود را به اتمام نرسانيده باشد؛[2] زيرا طفل در سن صدسالگى خواهد مرد ليكن گناهكار صدساله ملعون خواهد بود ....[3]

1- 4- 2. پايان شرك و گناه‌

پس از ظهور منجى شرك و گناه از كل جهان برچيده خواهد شد. در سِفر زكريا آمده است:

در آن روز براى خاندان داوود و ساكنان اورشليم چشمه‌اى به جهت گناه و نجاست مفتوح خواهد شد. و خدا صبايوت مى‌گويد: در آن روز نام‌هاى بت‌ها را از روى زمين منقطع خواهم ساخت كه بار ديگر آنها را به ياد نخواهند آورد و انبيا و روح پليد را نيز از زمين دور خواهم كرد.[4]

[1]. اشعيا 11: 1- 8.

[2]. يعنى نوزادان ديگر در سن كم نخواهند مرد و صدسالگان جوان محسوب مى‌شوند.

[3]. اشعيا 65: 17- 25.

[4]. زكريا 13: 1- 3.