همچنين مى‌فرمايد:

من ملكته نفسه ذلّ قدره.[1]

كسى كه هواى نفسش او را تسخير كرده، قدر و منزلت خويش را به ذلّت تبديل كرده است.

ايشان با اشاره به مروّت (به عنوان يكى از جنبه‌هاى شخصيت آدمى و آسيب‌پذيرى آن، در روند شهوت‌رانى، مى‌فرمايد:

زيادة الشّهوة تزرى بالمروءة.[2]

زياده‌روى در رفتار شهوى و جنسى، مروّت را در فرد از بين مى‌برد.

2. آسيب‌هاى شناختى و نگرشى‌

پرداختن به نابه‌هنجارى‌هاى جنسى و شهوت‌هاى انحرافى، پيامدهاى زيادى دارد: ذهن آدمى را مشغول مى‌سازد، پراكندگى ذهنى ايجاد مى‌كند، توانايى ادراك حقايق را كاهش مى‌دهد، انگيزه پرداختن به مسائل علمى را از بين مى‌برد و از شناخت واقعيّات هستى، فلسفه زندگى، قدر و منزلت آدمى، جنبه‌هاى گوناگون شخصيت انسانى، ارزش‌هاى اخلاقى و معنوى، جلوگيرى مى‌كند. ازاين‌رو نسبت به مواردى چون: نظام آفرينش و اهداف آن، خدا، انسان، زندگى و مسائل ارزشى، نگرشى ناصواب پيدا مى‌كند و از حقيقت فاصله مى‌گيرد. امام كاظم عليه السّلام باتوجّه به تأثيرات منفى شهوات در كاستن كارايى عقل، مى‌فرمايد:

من سلّط ثلاثا على ثلاث فكأنّما أعان على هدم عقله: من أظلم نور تفكّره بطول أمله، و محا طرائف حكمته بفضول كلامه، و أطفأ نور عبرته بشهوات نفسه، فكأنّما أعان هواه على هدم عقله، و من هدم عقله أفسد عليه دينه و دنياه.[3]

كسى كه سه‌چيز را بر سه‌چيز، مسلّط كند، به از بين بردن عقلش كمك كرده است:

كسى كه با آرزوهاى طول و دراز نور انديشه‌اش را به تاريكى مى‌كشاند؛ كسى با

[1]. مستدرك الوسائل، ج 11، ص 212؛ عيون الحكم و المواعظ، ص 430.

[2]. غرر الحكم و درر الكلم، ج 4، ص 117، ح 5507.

[3]. الكافى، ج 1، ص 17؛ بحار الأنوار، ج 1، ص 137.