سخن مرد به زنش مبنى بر اين‌كه «دوستت دارم» هرگز از قلب زن بيرون نمى‌رود.

همچنين نوازش، معاشقه، بوسيدن و مقدّمات عاطفى- روانى ديگر، از عوامل مهم انگيزش زن هستند.

همان‌طور كه قبلا مطرح گرديد، زنان براى متمايل شدن، بيشتر از مردان، به تحريك بيرونى نياز دارند و براى نوازش و معاشقه، از جمله محرّكات بيرونى براى برانگيختگى زن محسوب مى‌شود. در متون حديثى، بر اين عامل انگيزشى، تأكيد شده است. حتّى به صورت حق زن، مطرح گرديده است كه همسر، موظّف به اداى اين حق است؛ زيرا زن، بدون آن، انگيزش مناسبى براى آميزش پيدا نمى‌كند و فرد به ارگاسم نمى‌رسد و روشن است كه عوارض روانى- عاطفى براى وى و باواسطه، روى شوهر و فرزندان خواهد داشت. و به همين جهت، عدم معاشقه و فراهم‌سازى زمينه‌هاى تحريكى، در كلام رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله، «جفاكارى» ناميده شده است، آن‌جا كه مى‌فرمايد:

لا تجامع امرأة حتّى تلاعبها و تكثر ملاعبتها و تغمز ...[1]

از جمله امور جفاكارانه، اين است كه مردى با همسرش هم‌بستر شود، ولى پيش از آن، با او معاشقه ننمايد.

نكته ديگرى كه بايد در اين زمينه يادآور شد، اين است كه تحريك زن و برانگيختن ميل جنسى او، برعكس مرد- كه آنا ممكن است رخ دهد- نه‌تنها تأثير موقعيت فعلى است، بلكه متأثّر از حوادث روزها و هفته‌هاى پيش نيز هستند، به اين معنا كه برقرارى ارتباط عاشقانه و عاطفى با زن، در روزهاى پيشين، او را براى برانگيختن جنسى آماده مى‌كند. درحقيقت، مغازله براى زنان، از ساعت‌ها، روزها و حتّى هفته‌هاى قبل از هم‌آغوشى، شروع مى‌شود. هركارى كه باعث آرامش زن شود، نوعى مغازله است. هرچه‌قدر كه زن، آرامش بيشترى داشته باشد، براى عشق‌بازى، آماده‌تر است. اگر قلب زنى، از عشق محروم باشد، نوازش شوهر، به جاى تحريك، باعث آزار زن مى‌شود.

[1]. مستدرك الوسائل، ج 14، ص 221؛ بحار الأنوار، ج 62، ص 327.