از هنگامى كه فجر طلوع مى‌كند تا طلوع خورشيد، از هنگامى كه خورشيد غروب مى‌كند تا وقتى كه سرخى آن مى‌رود، در روزى كه كسوف يا خسوف رخ دهد، در هنگامى كه بادهاى سياه يا زرد يا سرخ بوزد و يا در روز و شبى كه زلزله باشد.

امام صادق عليه السّلام مى‌فرمايد:

لا تجامع فى أوّل الشّهر، و لا فى وسطه، و لا فى آخره، فإنّه من فعل ذلك فليسلّم لسقط الولد. فإن تمّ أوشك أن يكون مجنونا. ألا ترى أنّ المجنون أكثر ما يصرع فى أوّل الشّهر و وسطه و آخره.[1]

از آميزش در اوّل ماه و آخر ماه و وسط ماه بپرهيز كه اگر اين كار را بكنى، احتمال سقط شدن فرزندت زياد مى‌شود. امّا اگر سقط نشود و متولّد گردد، احتمال ديوانگى او زياد است. آيا نمى‌بينى كه صرع، در اوّل ماه و وسط ماه و آخر ماه، بيشتر به سراغ بيماران صرعى مى‌رود؟

همچنين فرمود:

تكره الجنابة حين تصفرّ الشّمس و حين تطلع و هى صفراء.[2]

جنب بودن در وقتى كه خورشيد زرد مى‌شود و يا طلوع مى‌كند و درحالى‌كه زرد رنگ است مكروه است.

در اين نوع احاديث، رفتارهاى جنسى در زمان‌هاى خاص، در بروز مشكلات جسمى و روانى، مؤثّر دانسته شده‌اند. اين، بدان معناست كه رفتارهاى جنسى در شرايط زمانى يادشده، احتمال ابتلا به نقص عضو و بيمارى‌هاى جسمى و روانى را در فرزند (نوعا) و در همسران (به صورت خاص)، افزايش مى‌دهد. با آموزش اين شرايط به جوانان و پرهيز آنان از روابط جنسى در اين اوقات ويژه، احتمال ابتلا به بيمارى‌هاى گوناگون ناشى از اين نوع رفتارها، كاهش مى‌يابد.

در احاديث، مواقعى كه روابط جنسى (بويژه به منظور بچه‌دار شدن) مناسب‌

[1]. كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 3، ص 403؛ وسائل الشيعة، ج 20، ص 129؛ مكارم الأخلاق، ص 212.

[2]. همان‌جا.