دارند، امّا بى‌تأثير نيستند. «رعايت شأن اجتماعى» از جمله آنهاست. مسلّما براى يك زن و مرد مؤمن واقعى، اختلاف طبقاتى، اهميتى نخواهد داشت؛ چراكه اسلام، اين اختلاف‌ها را از بين برده و تنها عامل را «برترى تقوا و اسلام» بيان كرده است؛ امّا، قطعا تعداد اين زوج‌ها زياد نيستند. بنابراين، در زوج‌هايى كه عامل «اسلام» از آن چنان استحكامى برخوردار نيست كه تفاوت طبقاتى را تحت الشعاع قرار دهد، توافق و هماهنگى طبقاتى (چه از نظر طبقه اقتصادى و چه طبقه اجتماعى و فرهنگى)، اهميت زيادى دارد؛ زيرا باعث مى‌شود كه تفاهم و هماهنگى زوجين و همچنين همكارى و همدلى آنها افزايش پيدا كند و تشابه نيروى جنسى و نگرش به آن، از تحقير و توهين به يكديگر و فخرفروشى نسبت به همديگر پيشگيرى شود.

بنابراين، ازدواج فردى كه همه افراد خانواده او داراى تحصيلات بالا هستند، با فردى كه از يك خانواده ثروتمند است، امّا تحصيلات بالا ندارد، مطلوب نيست.

همين‌طور ازدواج فردى از طبقه ثروتمند، با فردى از طبقه فقير، مناسب نيست.

نتيجه اين‌كه بايد شئونات اجتماعى و اقتصادى رعايت شود.

پنج. ديندارى و تقوا

از ويژگى‌هاى شايسته پسران- كه بايد مورد توجّه دختران و اولياى آنان باشد و در ازدواج، مهم تلقّى مى‌گردد- اين است كه بايد «متديّن» باشند و رفتارهايش بر محور تقواى الهى بچرخد. پيامبر صلّى اللّه عليه و اله فرمود:

إذا جاءكم من ترضون دينه و امانته يخطب (إليكم) فزوّجوه، إلّا تفعلوه تكن فتنة فى الأرض و فساد كبير.[1]

هرگاه كسى به خواستگارى دختر شما آمد و ديندارى و امانتدارى او را پسنديديد، او را تزويج كنيد كه اگر چنين نكنيد، در روى زمين، تبهكارى و فساد بسيار پديد خواهد آمد.

نيز امام حسن عليه السّلام به مردى كه با ايشان درباره ازدواج دخترش مشورت كرده بود،

[1]. وسائل الشيعة، ج 14، ص 52؛ بحار الأنوار، ج 103، ص 372، ح 3.