در حديثى آمده كه فردى از امام صادق عليه السّلام پرسيد: آيا مرد براى وارد شدن بر پدرش بايد از او اجازه بگيرد؟ امام فرمود:

نعم، و قد كنت أستأذن على أبى و ليست أمّى عنده، و إنّما هى امرأة أبى و توفّيت أمّى و أنا غلام و قد يكون من خلوتهما ما لا احبّ أن أفجأهما عليه، و لا يحبّان ذلك منّى، السّلام أصوب و أحسن.[1]

بله، من هم براى ورود بر پدرم اجازه مى‌گرفتم، درحالى‌كه مادرم فوت كرده بود و پدرم همسرى اختيار كرده بود و من نوجوان بودم. شايد آنها در خلوتشان رفتارى داشته باشند كه دوست ندارند آنها را در آن حين، غافلگير كنم و آنها هرگز اين رفتار مرا دوست ندارند. راه درست، اجازه گرفتن و سلام كردن است.

روان‌شناسان نيز به تأثير نامطلوب مورد مشاهده قرار گرفتن والدين، هنگام انجام دادن عمل جنسى، از سوى كودكان اشاره كرده‌اند. فرويد در اين زمينه چنين مى‌نويسد:

اگر كودكان در سنين پايين، ارتباط جنسى بزرگ‌سالان را ببينند (كه اين اتفاق، به خاطر اعتقاد بزرگ‌ترها مبنى بر اين‌كه كودكان، هيچ‌چيز جنسى را نمى‌توانند بفهمند، پيش مى‌آيد)، آنها هيچ تعبيرى براى اين عمل ندارند، جز اين‌كه عمل جنسى را نوعى سوء رفتار يا تجاوز، تصوّر كنند؛ يعنى آن را به عنوان يك امر ساديستى مى‌فهمند. روان‌كاوى، نشان داده است كه شكل‌گيرى چنين تفكّرى در كودكى، زمينه مساعدى را براى ايجاد تمايلات ساديستى در بزرگ‌سالى ايجاد مى‌كند.[2]

ج- خوددارى از لخت شدن در برابر كودكان يا لخت كردن آنها

لخت شدن در برابر كودكان، از دو جهت، تأثير نامطلوبى بر آنها دارد: از يك طرف، حياى آنها را از بين مى‌برد و از طرف، ديگر باعث تحريك جنسى كودكان مى‌شود. اين مسئله، در مورد لخت كردن كودكان و ديدن عورت آنها نيز مطرح است.

[1]. الكافى، ج 5، ص 528؛ نور الثقلين، ج 3، ص 586.

[2]. ثلاث رسائل فى نظرية الجنس، ص 123.