4/ 1 نخستين خاطره عبرت‌آموز در مسئوليت سرپرستى حجّاج‌

سه سال پس از حجّ خونين سال 1366 كه در جريان برگزارى مراسم برائت از مشركين در مكه، حدود چهارصد زائر ايرانى به خاك و خون كشيده شدند، مقام معظم رهبرى حضرت آية الله خامنه‌اى در تاريخ 17/ 1/ 1370 (20 رمضان 1411) حجة الاسلام و المسلمين حاج سيد احمد خمينى را به نمايندگى خود و سرپرستى حجاج منصوب فرمود. چند روز پس از اين انتصاب، در تاريخ 1370/ 1/ 23 ايشان با اعتذار از عدم رضايت والده ماجده خود، از اين مسئوليت استعفا داد، و يك روز پس از اين ماجرا، اين مسئوليت به اين‌جانب پيشنهاد گرديد.

اين پيشنهاد غيرمنتظره، در شرايط سياسى آن روز و مشكلاتى كه برگزارى حجّى توأم با عزّت و اقتدار در پيش داشت، پرسش‌هاى مختلفى را در برابرم قرار مى‌داد:

اوّلين سؤال اين بود كه چرا فرزند حضرت امام رحمه الله از اين مسئوليت استعفا داد؟ آيا علت، فقط همان است كه بدان اشاره شد يا دلايل ديگرى هم در ميان است كه بازگو كردن آنها مصلحت نيست؟

آيا در شرايطى كه ايشان استعفا داده، پذيرفتن من درست است؟

از اين‌كه بگذريم اصلى‌ترين دغدغه من اين بود كه آيا پس از حادثه خونين حجّ 1366 و توقف سه ساله اعزام زائران ايرانى، امكان برگزارى حجى آبرومند و با ويژگى‌هايى كه امام و مقام معظم رهبرى مى‌خواهند امكان‌پذير است؟