ه- عبرت‌آموزى از نادان‌

30. عيسى بن مريم عليه السلام: به راستى به شما مى‌گويم: انسان حكيم از نادان پند مى‌گيرد و نابخرد از هواى نفْس خويش![1]

. 31. تنبيه الخواطر: به عيسى عليه السلام گفته شد: چه كسى تو را ادب آموخت؟ فرمود: «كسى مرا ادب نياموخت. خود، زشتىِ نادانى را ديدم و از آن دورى گزيدم».

ر. ك: ص 141/ پند گرفتن و عبرت آموختن.

و- فروتنى‌

32. الكافى‌- به نقل از محمّد بن سنان، در حديثى كه سند آن را به معصوم رسانده است-: عيسى بن مريم عليه السلام فرمود: اى جمع ياران! مرا به شما حاجتى است، آن را برايم برآوريد».

گفتند: بى‌ترديد برآورده است، اى روح خدا!

عيسى عليه السلام برخاست و پاهايشان را شست. آنان گفتند: ما به اين كار سزاوارتر بوديم، اى روح خدا!

عيسى فرمود: «سزاوارترين مردم به خدمت كردن، عالِم است. چنين، فروتنى كردم تا پس از من، چونان من با مردم فروتنى كنيد. حكمت، با فروتنى، سرزنده مى‌شود نه با تكبّر، چنان كه كِشت، در دشت مى‌رويد نه در كوه».

33. عيسى بن مريم عليه السلام: زراعت، در زمين نرم مى‌رويد و بر صخره نمى‌رويد. بدين سان، حكمت نيز در دل انسان فروتن، پرورش مى‌شود و نه فرد متكبّر زورگو.

مگر نمى‌دانيد كه هر كس سرش را به سقف بسايد، سر او را مى‌شكافد، و آن كه سرش را از سقف فروتر گيرد، در سايه آن مى‌آسايد؟! همچنين هر كه براى خدا

[1]. اشاره به اين كه حكيم حتى از كارهايى كه نادان انجام مى‌دهد پند مى‌گيرد و از آن اجتناب مى‌كند، ولى نادان تنها در پى هوس خود مى‌رود، تو گويى پند آموزى جز آن ندارد.