طبيب درمانگر باشد كه اگر جايى براى دوايش ديد [مداوا مى‌كند] و گرنه خوددارى مى‌نمايد.

364. عيسى بن مريم عليه السلام: براى حكمت، اهلى است؛ پس اگر آن را به نااهلش بياموزى، تباهش ساخته‌اى، و اگر از اهلش هم دريغ نمايى، تباهش ساخته‌اى. مانند طبيب باش كه دارو را آن جا كه بايد به كار مى‌بَرد.

365. عيسى بن مريم عليه السلام: اى گروه حواريان! مرواريد را به خوك مسپاريد؛ زيرا كه خوك با آن كارى نمى‌كند. حكمت را نيز به كسى كه خواهانش نيست، مدهيد.

حكمت، از مرواريد بهتر است، و آن كه خواهانش نيست، از خوك بدتر است.

366. عيسى بن مريم عليه السلام: جواهر را در گردن خوك مياويزيد.

367. عيسى بن مريم عليه السلام: دُر را در پاى خوكان نريزيد.[1]

368. عيسى بن مريم عليه السلام: همه مردم ستارگان را مى‌بينند؛ امّا تنها آن كس با آنها راهيابى مى‌كند كه مسيرها و جايگاه‌هاى ستارگان را بشناسد. همچنين همه شما حكمت مى‌آموزيد؛ ليك از ميان شما تنها كسى بدان راه مى‌يابد كه آن را به كار بندد.

[1]. اى بسا حكيم ناصر خسرو قباديانى، مضمون اين بيت خود را از همين كلام گرفته باشد: