كه گردن‌هايتان از بيخ بريده شود، و دستور دهد دست‌هايتان را از بندهايشان جدا كنند، و آن گاه امر كند تا پيكرهايتان را روى شكم بكِشند و در سر راه اندازند تا عبرتى براى پرهيزگاران و كيفرى براى ستمگران باشيد.

304. عيسى بن مريم عليه السلام: ... آن كه گناه نمى‌كند، آسوده‌تر از كسى است كه گناه مى‌كند، و هر چند خالصانه، توبه و انابه نمايد.

305. عيسى بن مريم عليه السلام: چگونه از فتنه‌هاى دنيا بِرَهَد كسى كه با كوشش و تلاش به علاج آنها نمى‌پردازد؟! و چگونه به مقصد برسد كسى كه بى راه‌نما سفر مى‌كند؟! همچنين چگونه به بهشت برود كسى كه نشانه‌هاى دين را نمى‌بيند و نمى‌شناسد؟! و چگونه به خشنودىِ خدا دست يابد كسى كه او را فرمان نمى‌بَرَد؟ و چگونه عيب چهره خود را ببيند كسى كه در آينه نمى‌نگرد؟!

ر. ك: ص 247/ مثل كسى كه نافرمانى خدا مى‌كند.

5/ 3 وسوسه درونى در نافرمانى خدا

306. عيسى بن مريم عليه السلام: خوشا چشمى كه بخوابد، و [پيش از به خواب رفتن‌] در دل خود، از گناه كردن سخن نگويد، و براى رفتن به سوى گناه، از خواب برنخيزد.

307. عيسى بن مريم عليه السلام: مَثَل در دل خود از گناه سخن گفتن، مَثَل دود در خانه است. اگر چه خانه را نمى‌سوزاند، امّا آن را بدبو مى‌كند و رنگش را تغيير مى‌دهد.

ر. ك: ص 271/ هشدار به گنه‌كاران.