بدگويى‌هاى آنان را براى خود به دست آر و در پى كار خويش باش.

4/ 28 بى‌نيازى از مردم‌

228. الدرّ المنثور- به نقل از اوزاعى-: عيسى بنده‌اى را كه پيشه مى‌آموخت تا بِدان وسيله از مردم بى‌نياز شود، دوست مى‌داشت، و بنده‌اى را كه دانش مى‌آموخت تا آن را پيشه [و وسيله كسب درآمد] خود سازد، ناخوش مى‌داشت.

4/ 29 همنشينى با نيكوكاران‌

229. عيسى بن مريم عليه السلام‌- در پاسخ به حواريان كه به او گفتند: اى روح خدا! با كه همنيشنى كنيم؟-: با كسى كه ديدارش شما را به ياد خدا بيندازد، و گفتارش بر دانش شما بيفزايد، و كردارش شما را به آخرت، مشتاق سازد.

230. عيسى بن مريم عليه السلام: با اهل گناهان همنشينى نكنيد؛ زيرا آنان شما را به دنيا مشتاق مى‌كنند و آخرت را از يادتان مى‌برند.

ر. ك: ص 257/ همنشينى نكردن با سرگشتگان.

4/ 30 ستم‌ستيزى‌

231. عيسى بن مريم عليه السلام: كسى كه بتواند جلو ستم را بگيرد و نگيرد، همچون كننده آن ستم است. چگونه ستمگر بترسد در حالى كه در ميان شما امنيّت دارد و كسى او را [از ستم‌] نهى نمى‌كند؟ در برابرش نمى‌ايستند و دستش را كوتاه نمى‌سازند؟! با چنين وضعى، چگونه ستمگران [از ستمكارى خود] كوتاه آيند و چگونه مغرور نگردند؟! آيا كافى است كه فردى از شما بگويد: من خود ستم نمى‌كنم، ولى هر