5/ 9 پيام امام رضا به شيعيان‌

100. الاختصاص: روى عن عبد العظيم، عن أبى الحسن الرضا عليه السلام، قال:

يا عَبدَ العَظيمِ! أبلِغ عَنّى أولِيائِى السَّلامَ وقُل لَهُم أن لا يَجعَلوا لِلشَّيطانِ عَلى‌ أنفُسِهِم سَبيلًا، ومُرهُم بِالصِّدقِ فِى الحَديثِ وأداءِ الأَمانَةِ، ومُرهُم بِالسُّكوتِ وتَركِ الجِدالِ فيما لا يَعنيهِم، وإقبالِ بَعضِهِم عَلى‌ بَعضٍ، وَالمُزاوَرَةِ؛ فَإِنَّ فى ذلِكَ قُربَةً إلَيَّ، ولا يَشغَلوا[1] أنفُسَهُم بِتَمزيقِ بَعضِهِم بَعضاً، فَإِنّى آلَيتُ عَلى‌ نَفسى أنَّهُ مَن فَعَلَ‌ ذلِكَ وأسخَطَ وَلِيّاً مِن أولِيائى دَعَوتُ اللَّهَ لِيُعَذِّبَهُ فِى الدُّنيا أشَدَّ العَذابِ، وكانَ فِى‌

ترجمه‌

حضرت عبد العظيم عليه السلام: امام رضا عليه السلام‌[2] فرمود: اى عبدالعظيم! به دوستانم از طرف من سلام برسان و به آنان بگو: راهى براى شيطان بر خويش قرار ندهند، و آنان را به راستگويى در گفتار، و اداى امانت، و خاموشى، و ترك جدال در موارد بى‌فايده، و رويكرد نسبت به يكديگر و به ديدار هم رفتن فرمان بده، كه باعث نزديكى به من است. خويش را به كوبيدن يكديگر مشغول نكنند، كه من به جانم سوگند خورده‌ام كه هر كس چنين كند و يكى از دوستانم را خشمگين سازد، از خدا درخواست كنم كه او را در دنيا به شديدترين عذابْ معذّب سازد و در آخرت، از زيانكاران باشد.

به آنان بياموز كه خداوند، نيكوكارشان را مى‌بخشد و از بدكارشان در مى‌گذرد، مگر آن‌كه به او شرك ورزيده باشد، يا يكى از دوستانم را آزار برساند، يا بدى او را در

[1]. فى المصدر:« يشتغلوا»، و التصويب من بحار الأنوار.

[2]. ر. ك: ص 18 پانوشت شماره 2.