باشد:

1. به عكسِ ثروت‌هاى مادّى، كه همگانى نيستند و پايان‌پذيرند، حُسن خُلق، ثروتى است كه همگان به آن دسترس دارند و پايان‌پذير هم نيست و هر چه از آن هزينه كنى، تمام نمى‌شود. از اين رو، حتّى ثروتمندترين افراد، نمى‌توانند همه مردم را از ثروت خود بهره‌مند كنند؛ ولى انسان‌هاى خوش‌اخلاق، مى‌توانند همگان را از ثروت معنوى اخلاق خود، برخوردار نمايند.

2. همه انسان‌ها ثروت گران‌بهايى به نام «حُسن خُلق» در اختيار دارند كه از آن غافل اند. كاركرد اين ثروت در تأمين زندگى توأم با خوش‌بختى، به مراتب، بيش از ثروت‌هاى مادّى است.

3. انسان، با ثروت معنوى «اخلاق»، به مراتب، بيش از ثروت‌هاى مادّى مى‌تواند مردم را از خود راضى كند.

4. گشاده‌رويى با مردم، يك وظيفه انسانى و اسلامى است.

5. گشاده‌رويى، نقشى بنيادين در زندگى آرمانى انسانى و جامعه مطلوب اسلامى دارد.