بن ميثم بن أبى نُعيم‌اند.[1] امّا انتساب اصول به اين عالم شيعى بعيد است؛ چه پيش‌تر گفتيم كه وى يكى از راويان حُميد بن زياد است. لذا بعيد مينمايد كه خود مؤلّف اصول باشد. شيخ طوسى در فهرست خود اين دو كتاب و ديگر آثار احمد بن ميثم را از جمله «مصنَّفاتْ» مى‌شمارد.[2]

چهارم‌

پيش‌تر گذشت كه احياى اصول و توجّه دوباره به آن‌ها را علّامه مجلسى در پى كشف نسخه‌اى از اثر بازنگارى شده تلّعكبرى آغاز كرده است. اكنون در بخش پايانى مقاله، به معرفى كوتاهى از نسخه‌هاى موجود از اصول خواهيم پرداخت كه تا امروز در كتاب‌خانه‌هاى عمومى و خصوصى پيدا شده، يا علماى اماميّه بعد از عصر مجلسى از آن‌ها استفاده كرده‌اند.

1. مخطوط شماره 92، دانشگاه تهران‌[3]

اين نسخه، تنها اصل تدوين يافته‌اى است كه من ديده‌ام؛ لذا به جزئيّات بيشترى درباره آن مى‌پردازم. نسخه را در شوّال 1192 ق، احمد بن حسين بن عبد الجبار بَحرانى خطّى از روى متن مكتوب در كربلا مورّخ 1015 ق، به خط نصر اللّه حسينى كتابت كرده است. نصر اللّه حسينى هم نسخه خود را بر اساس متن مكتوب در موصل، به تاريخ 25 ذيحجّة 374 به خط منصور بن حسن آبى از نسخه محمّد بن حسن قمى، و او نيز بر اساس نسخه كتابت شده تلّعُكبرى استنساخ كرده است.[4] اين نسخه مشتمل بر اصول زير است.

[1]. طوسى، رجال، ص 440.

[2]. طوسى، فهرست، ص 49.

[3]. فهرست كتابخانه اهدايى ... مشكاة، ج 3، جزء سوم، تهران، 1335 ش/ 1955 م، ص 1088- 1095.

[4]. قس همين مقاله، پيشتر، بخش يكم.