مثل «امام»، «بيعت»، «ولايت»، «حكومت» و «جمهور»، از ديگر مسائل مطرح شده در اين فصل است.

در فصل دوم، نگارنده سه كتاب را كه در باره نظام حكومتى و ادارى در اسلام است معرفى و پرسش‌هاى تحقيقاتى خود را طبق اين كتاب‌ها تنظيم نموده است.

در فصل سوم، به بحث و استدلال در باره مراحل و الگوهاى روش‌شناختى پژوهشگر پرداخته و شيوه رساله خود را، بر اساس پرسش تاريخى، در نهج البلاغه و قرآن و روايات ائمه عظام عليهم السلام و نظرات انديشمندان و فقها، به نحو تحليلى مشخص نموده است.

ارائه و تجزيه و تحليل اطلاعات رساله را، در فصل چهارم انجام داده و ضرورت حكومت، از منظر نقل و عقل را بررسى كرده است.

بررسى عهدنامه مالك اشتر و بيان صفات شخصى زمامدار در ارتباط با افراد زيردست، از ديگر نكات بررسى شده در اين بخش است.

نگارنده، در فصل آخر، به بررسى حكومت عملى حضرت على عليه السلام پرداخته و چند ويژگى آن را از نهج البلاغه شرح مى‌دهد.

84. بررسى انديشه‌هاى حضرت على عليه السلام در زمينه توسعه سياسى و كاربرد آن در جهان امروز

، على اكبر عليخانى، كارشناسى ارشد پيوسته معارف اسلامى و علوم سياسى، دانشگاه امام صادق عليه السلام، استاد راهنما: دكتر محمود سريع القلم، اساتيد مشاور: دكتر محسن كديور و حجة الاسلام جعفر مرتضى عاملى، 1374، 306 ص.

مهم‌ترين هدف و انگيزه در اين تحقيق، استنباط و استخراج مبانى حكومتى اسلام، و تبيين اصول و راه‌هاى ارائه شده توسط دين اسلام براى رشد، توسعه و كمال جامعه است. در جهت اين هدف، افكار، انديشه‌ها و الگوهاى عملى و حكومتىِ يكى از مهم‌ترين شخصيت‌هاى جهان اسلام- حضرت على عليه السلام- را براى بحث انتخاب نموده، تا به اين سؤال پاسخ دهد كه: بهترين و مطلوب‌ترين نظام سياسى و جامعه از بُعد سياسى، چه بوده و بر چه اساسى استوار است؟

اين تحقيق، شامل چهار فصل است:

در فصل اوّل، صرفاً به دسته‌بندى و بيان ديدگاه‌هاى محققان و انديشمندان غرب، و الگوهاى غربى و شرقى در مورد توسعه سياسى پرداخته است.