صحيح مطالب بر آن مترتب بوده، آن را برشمرده و سپس، موضوع آن بحث را در نهج البلاغه، بررسى كرده و رأيى را كه صحت آن از عبارات حضرت به اثبات مى‌رسد، نوشته است.

53. امامت از ديدگاه قرآن و حديث‌

، سيمين دولتى، كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث، دانشگاه آزاد اسلامى (واحد تهران شمال)، استاد راهنما: على اكبر غفارى، استادان مشاور: دكتر محمّد غفرانى و حجة الاسلام على حجّتى كرمانى، 1375، 146 ص.

بررسى ريشه تفكيك امامت از اسلام، در نوشتارهاى قرون اوليه اسلام و احاديثى كه جعل گرديده، و به پيامبر نسبت داده شده موضوع اين رساله را تشكيل مى‌دهد.

براى اين منظور، نگارنده نخست به ضرورت شناخت امام از ديدگاه عقل، و دلايل نياز به امام نموده، اشاره سپس اختلاف شيعه و سنّى را در موضوع امامت متذكر مى‌شود.

بحث واژه‌شناسى «امامت» از ديدگاه روايات و كتب لغت، مقايسه واژه «امامت» با نبى از ديدگاه روايات و كتب لغت، از ديگر بحث‌هاى اين رساله است.

در بخش ديگر نيز به بررسى واژه «امامت» در قرآن پرداخته، و امامت خاصه را در آيه 124 سوره بقره، با استناد به اقوال مفسّران در اين زمينه مطرح ساخته است.

بررسى خصوصيات امام از نظر شيعه، از قبيل عظمت، افضليت و منصوص بودن وى، از ديگر مطالب اين پايان‌نامه است.

در پايان نيز رواياتى را در باره امامت ذكر كرده، كه عبارت‌اند از: حديث غدير، حديث پيرامون آيه‌ «أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ»، احاديث ذيل آيه ولايت و حديث يوم الإنذار.

54. امام مهدى عليه السلام در روايات تفسيرى‌

، شاه گل حسين سجادى، كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث، مدرسه علميه امام خمينى رحمه الله، استاد راهنما: دكتر فتح اللَّه نجارزادگان، استاد مشاور: حجة الاسلام على اصغر رضوانى، 1382، 204 ص.

آيا مى‌توان از آيات قرآن، در روايات تفسيرى اهل سنّت، بر مهدى موعود (عج) استدلال كرد؟

آيا مهدويت، نظريه‌اى اسلامى است، يا مختص به تشيع است؟ از بررسى مقارنه‌اى‌