در بخش اوّل، در دو فصل، كلمه «مصحف» را از لحاظ لغوى و اصطلاحى بررسى كرده، كتاب‌ها و تأليفات نادرى كه در تاريخ از «مصاحف» باقى مانده است اشاره دارد.

در بخش دوم، جمع‌آورى اين مصاحف، شامل مصحف در زمان پيامبر صلى الله عليه و آله را- با توجّه به اين كه داراى اهمّيّت ويژه‌اى است- مورد بررسى قرار داده است.

در بخش سوم (مفصّل‌ترين بخش رساله)، در پنج فصل، به بررسى مهم‌ترين مصاحف نوشته شده، كه در تاريخ از آنها ياد شده است، مى‌پردازد. اين مصاحف، شامل مصحف «ابى بن كعب»، «ابن مسعود»، «على» عليه السلام، «زيد بن ثابت» و «مصاحف عثمانى» است. در ابتداى هر فصل، زندگى‌نامه كوتاهى از صاحب مصحف بيان كرده است.

397. معاد از ديدگاه عقل و نقل‌

، طاهره خلاقى، كارشناسى ارشد فلسفه و كلام اسلامى، دانشگاه آزاد اسلامى تهران، استاد راهنما: دكتر احمد بهشتى، استاد مشاور: دكتر مهدى نجفى افرا، 1378، 185 ص.

اين رساله، مشتمل بر چهار فصل در صدد تحقيق و بررسى اين است كه بين استدلال قرآنى با استدلال قرآن در باب مسئله معاد، تفاوت بارزى وجود دارد. در استدلال قرآنى، اثبات يك مطلب از طريق تكيه بر حقانيت قرآن صورت مى‌گيرد، اما در استدلال قرآن از نوع استدلالهاى عقلى است كه صرف نظر از گوينده آن روشن و مبين است و بر اساس موازين عقلى استوار است.

نگارنده، در فصل اوّل مسئله روح و نفس را مورد تفحص و دقت قرار داده، و اين كه روح، به عنوان يك حقيقت مجرد و مستقل، پس از مرگ آدمى باقى مى‌ماند و مرگ، پايان زندگى به معنى مطلق نيست، بلكه يك گام بزرگ به‌سوى اثبات وجود جهان پس از مرگ است.

در فصل دوم، بعد از بيان معناى معاد و ذكر اقوال و نظرات مختلفِ متكلمان و فلاسفه در مورد اقسام معاد، به معاد جسمانى پرداخته، و ادلّه عقلى اثبات معاد را بررسى كرده است.

در فصل سوم، در باره روح، تجرد و بقاى نفس و نيز معاد از نظر آيات و روايات بحث نموده است. وى، پس از استشهاد به آيات قرآن در مورد قطعيت برپايىِ قيامت كبرى، ماهيت مرگ و دلايل امكان و ضرورت معاد را بر شمرده است.

در فصل چهارم- كه اصلى‌ترين بحث نگارنده را تشكيل مى‌دهد- به بررسى شبهات‌