آثار حديثى آنها پرداخته است.

فصل پنجم، مهم‌ترين كتاب‌هاى حديثى اين دو قرن را بررسى كرده است.

فصل ششم، باعنوان نتيجه‌گيرى وپيشنهادها، مطالبى در اين زمينه ارائه كرده است.

در اين شش فصل، ميزان توجّه محدّثان اين دو قرن به سند روايات، حدود استفاده آنها از منابع اهل سنّت، روش آنان براى تشخيص صحيح از غير صحيح، رونق اجازات حديثى در اين دوره، و وجود جوامع حديثى در اين دوره نيز مورد بحث قرار گرفته است.

385. محورهاى فعاليت غُلات (غلو، جريانات پيدا و نهان)

، عليرضا كهنمويى، كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث، دانشكده اصول دين، استاد راهنما: حجة الاسلام محمّد على مهدوى‌راد، استاد مشاور: دكتر احمد عابدى، 1380، 309 ص.

بررسى اسناد و شواهد رخنه ساخته‌ها غلات در روايات، نگرشى بر افكار غاليانه در طول تاريخ، و تأملى در تحول فضاى حاكم بر جوامع عام و علمى شيعه، از جمله مسائل مورد بحث نگارنده، در اين پايان‌نامه است.

چهار فصل اين پايان‌نامه، در پى بررسى اين موضوعات است:

نگارنده، در فصل اوّل به تبيين واژه «غلو» پرداخته، و با اشارتى از قرآن، معضل غلو را مورد بحث قرار داده است.

در فصل دوم، تاريخچه‌اى مختصر از برخى فرق غلات را، با تفكيك به دو دوره قبل و بعد از غيبت كبرى ارائه نموده است.

در فصل سوم، به ارائه تحليل‌هايى در باب جريان غلات پرداخته، و زمينه‌ها، علل و انگيزه‌هاى غلو را مورد اشاره قرارداده، و نقش عوامل مؤثرى چون مفوضه، صفويه، اخباريگرى، شيخيه و ... را در تشخص افكار غاليانه، تا حدودى نمايان ساخته است. در ادامه اين فصل، بحث مهم و تعيين‌كننده «جعل حديث» را، به عنوان عمده‌ترين مجراى رخنه غلات در شيعه، مورد بررسى مبسوط قرار داده است.

در بحث پايانى، به مبحث نقد روايات، به عنوان عمده‌ترين ضرورت حياتى منتج از مباحث پيشين پرداخته، و در باب موانع نقد و كارنامه نقد، مطالب مفيدى را ارائه نموده و در ادامه، راه‌كار ارائه شده از جانب معصومان عليهم السلام را در باب نقد روايات، يعنى عرضه روايات به قرآن، مورد بررسى قرار داده است.