در بخش دوم، با استفاده از تفاسير مختلف شيعى و سنّى، كه در قرن‌هاى مختلف به نگارش درآمده‌اند، تمامى 49 آيه‌اى را كه واژه «عقل» در آنها به كار رفته، توضيح داده و تفسير آن را به تفصيل نگاشته است. در ادامه اين فصل، جمع‌بندى مطالب گفته شده را به اختصار و اجمال بيان كرده و سه نكته اساسى در اين باب طرح نموده است.

در بخش سوم (آخرين بخش رساله) به كاربرد عقل در روايات توجّه داده، و در طى فصول و مباحثى، اين بحث را سامان داده است.

درپايان رساله نيز حديث معروف جنود عقل و جهل را آورده، و نظر اسلام و تشيع را در باره عقل توضيح داده است.

338. علّامه مجلسى و «بحار الأنوار»

، ابوالفضل والازاده، كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث، دانشگاه آزاد اسلامى (واحد تهران مركزى)، استاد راهنما: دكتر مجيد معارف، استاد مشاور: على اكبر غفارى، 1382، 189 ص.

اين اثر، در پنج فصل فراهم آمده است:

نگارنده، پس از بررسى‌هايى در باره شخصيت علمى- اجتماعى علّامه مجلسى رحمه الله، به بررسى حسب و نسب اين علّامه بزرگوار و مشايخ و شاگردان وى، و معرفى آثار و تأليفات وى پرداخته است. همچنين، ضمن بررسى برخى انتقادهاى وارد شده در باره ايشان، به ارائه گزارشى در باره بحار الأنوار پرداخته است؛ از جمله، انگيزه و اسلوب تأليف، بررسى توضيحات ذيل روايات، و برخى ويژگى‌ها، و انتقادات طرح شده در باره آن.

تأملى در مصادر بحار الأنوار، گزارشى مفصّل از مقدمه اين كتاب، دسته‌بندى منابع توسط علّامه مجلسى، تبيين موضوع مصادر، و روش علّامه مجلسى رحمه الله در معرفى مصادر، از بحث‌هاى مطرح شده در فصل ديگر است.

در فصل بعد نيز به بررسى جايگاه فقه الحديث، در كتاب بحار الأنوار پرداخته است.

بحث‌هاى مطرح شده در اين فصل نيز عبارت‌اند از: هدف از شرح احاديث، دسته‌بندى شروح حديثى بحار الأنوار، ويژگى شرح‌هاى علّامه مجلسى بر احاديث بحار الأنوار، و روش‌هاى فقه الحديثى ايشان در اين كتاب.

در پايان نيز مرورى دارد بر اهمّ ويژگى‌هاى بحارالأنوار وچند ديدگاه درباره كتاب.