حجة الاسلام سيّد محمّد على ايازى، استاد مشاور: حجة الاسلام مهدى مهريزى، 1382، 181 ص.

تبيين اين مطلب كه تشويق و تنبيه تاچه اندازه‌اى درتربيت صحيح انسان‌ها اثر دارد؟ وچه نقشى در خودسازى انسان‌ها ايفا مى‌كند؟ و همچنين، حدود تشويق وتنبيه در اسلام وموارد كاربردى آن چه مقدار است؟ و نياز انسان به هر دوامر تاچه حد است؟ از جمله مطالبى است كه نگارنده، در تحقيق خود بدان پرداخته است.

نگارنده، پايان‌نامه خود را در سه بخش سامان داده است:

در بخش اوّل- كه كلّيات رساله را در بر مى‌گيرد- با ذكر مقدمه‌اى، به بيان مسئله پرداخته و سپس، ضرورت تحقيق و اهداف آن و پرسش‌هاى پيرامون مطلب وهمچنين حدود مطالعات، تعريف اصطلاحات، پيشينه تحقيق وروش انجام تحقيق در اين زمينه را شرح داده است.

دربخش دوم، به تشويق واهمّيّت آن مى‌پردازد. معناى لغوى واصطلاحى «تشويق»، ضرورت تشويق از ديدگاه دانشمندان تعليم وتربيت وهمچنين از نظر قرآن و سنّت، روش‌هاى تشويق، فوايد اين روش‌ها، تشويق در قرآن و سنّت، شرايط تشويق، آثار مثبت تشويق، گونه‌هايى از تشويق در سيره عملى معصومان عليهم السلام، از مطالبى است كه بدان اشاره نموده است.

بحث از تنبيه و اهمّيّت آن، مطالب بخش سوم را تشكيل مى‌دهد. معناى لغوى و اصطلاحى «تنبيه»، ضرورت تنبيه ازنظر دانشمندان تعليم وتربيت، ضرورت تنبيه از نظر قرآن و سنّت، روش‌هاى تنبيه، كاربرد تنبيه در قرآن و سنّت، شرايط تنبيه، آثار مثبت تنبيه، گونه‌هايى از تنبيه در سيره عملى معصومان عليهم السلام، از مطالبى است كه در اين بخش به آن پرداخته است.

291. روش‌هاى تعليم در قرآن كريم و سنّت‌

، سيّد مهدى برومند، كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث، دانشكده اصول دين، استاد راهنما: دكتر ولى اللَّه نقى‌پورفر، استاد مشاور: دكتر احمد عابدى، 1378، 377 ص.

نگارنده، در اين نوشتار، اصول، مبانى و كليات روش‌ها و فنون تدريس و تعليم در نظام آموزشى اسلامى را، بر اساس منابع قرآن و حديث، مورد پژوهش و تحقيق قرار