فصل اوّل، در اهمّيّت سنّت، حديث و نگارش آن بحث نموده، و تعريف حديث به عنوان گزارش كننده سنّت، در اين فصل محور بحث است. مقايسه قرآن و سنّت، تاريخ تدوين حديث، معرفى كتاب على عليه السلام، اهمّيّت و نقش حديث و تأثير آن بر علوم اسلامى و چاره‌انديشى پيامبر صلى الله عليه و آله براى حفظ سنّت، از ديگر عناوين مورد بحث در اين فصل است.

نگارنده، در فصل دوم با عنوان امام على عليه السلام حفظ و نگارش حديث، نقش على عليه السلام در حفظ و نگارش حديث و بيان انگيزه آن امام را شرح داده، و ضمن تعريف از شايستگى امام براى اين امر مهم، به بررسى نياز به نوشتن حديث و بيان علت آن پرداخته است.

وى، در فصل سوم در يك نگاه تحقيقى، نام‌ها و ويژگى‌هاى كتاب على عليه السلام را توضيح داده، و جامعيت اين كتاب، دخل مستقيم رسول خدا صلى الله عليه و آله در نوشتار كتاب، جاويد ماندن كتاب و حجم زياد آن را، از جمله ويژگى‌هاى كتاب على عليه السلام بر شمرده است.

در فصل پنجم، با عنوان كتاب على عليه السلام از نگاه محققان، اشاره‌اى به نام‌هاى محققان و فرهيختگان در قرون اخير دارد كه به جستجو در باره كتاب على عليه السلام پرداخته و در ضمنِ آثارى كه در علوم حديث يا كتاب‌شناسى و رجال شيعه به وجود آورده‌اند، مطالبى در باره اين ميراث گران‌بهاى نبوت و امامت نگاشته‌اند.

فصل ششم را به معرفى منابع حديثى موجود شيعه، از قرن دوم تا چهاردهم هجرى، كه از كتاب على عليه السلام ياد كرده‌اند، اختصاص داده است.

شرح حال راويان كتاب على عليه السلام، زيست‌نامه اجمالى و جايگاه هر يك در نقل حديث، از مباحث مطرح شده در فصل هفتم رساله است، كه تقريباً، قسمت زيادى از رساله را شامل شده است.

در فصل هشتم- كه آخرين فصل پايان‌نامه است- نگارنده، احاديث كتاب على عليه السلام را همراه با توصيف احاديث، شرح و بسط داده است. وى، اين فصل را مهم‌ترين فصل‌هاى پايان‌نامه خود مى‌داند و احاديثى را در باب كلام، عقايد، اخلاقيات، فقه و احكام دينى ذكر كرده است.

265. دستورات اخلاقى اميرالمؤمنين على عليه السلام به كارگزاران‌

، مهرناز دنبلى، كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث، دانشكده اصول دين قم، استاد راهنما: دكتر فتح اللَّه نجارزادگان، استاد مشاور: دكتر ولى اللَّه نقى‌پورفر، 1381، 205 ص.