مشاور: دكتر احمد عابدى، 1383، 248 ص.

اين رساله، درپاسخ به دو سؤال اساسى نگاشته شده است: دوران زندگانى ابن تيميه چگونه بود؟ آيا ابن تيميه، در برخورد با حديث روشى منصفانه داشت؟

نگارنده، پاسخ به اين دو سؤال را در پنج فصل پايان‌نامه‌اش بررسى نموده است:

در فصل اوّل، زندگى و برخى از خصوصيات شخصيت ابن تيميه را معرفى كرده است.

در فصل دوم، قوانين و قواعد كلّى را، كه ابن تيميه در علم حديث به آنها اعتماد مى‌كرد، بيان كرده است.

در فصل سوم، به روش علمى ابن تيميه در حديث، از نظر متن و سند اشاره كرده، كه روشى گزينشى است. مثلًا وى، گاهى حديثى را كه با مبنايش مخالف است، تضعيف مى‌كند و در برخى موارد، نص حديث را نقل نمى‌كند. گاهى هم به احاديثى اعتماد مى‌كند كه سندهاى ضعيفى دارند، بدون اين كه به اين ضعف‌ها اشاره‌اى داشته باشد.

فصل چهارم، در باب روش برخورد ابن تيميه با احاديث مجعول و به اصطلاح اسرائيلى است.

در فصل پنجم، به اعتقاد و روش ابن تيميه در باب فضائل اهل بيت عليهم السلام پرداخته است.

15. اثرات فردى و اجتماعى روزه در قرآن و حديث‌

، افسانه مجاورى، كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث، دانشگاه آزاد اسلامى (واحد تهران شمال)، استاد راهنما: دكتر سيّد محمّد باقر حجتى، استاد مشاور: دكتر على مهدى زاده، 1378، 137 ص.

نگارنده، در اين رساله سعى نموده روزه از ديدگاه شارع مقدس و ائمه معصومان عليهم السلام را، با زبانى ساده و روان مورد بحث قرار دهد. همچنين، به بررسى فلسفه روزه و فوايد آن از نظر علمى، بهداشتى، و آثار فردى و اجتماعى آن پرداخته است.

وى، اين پايان‌نامه را در پنج فصل تدوين نموده است:

فصل اوّل را به معناى لغوى و اصطلاحى «روزه» اختصاص داده است.

در فصل دوم، روزه را از نظر فقهى مورد بحث و بررسى قرار مى‌دهد.

در فصل سوم، در باره سابقه روزه در امم گذشته، صحبت به ميان آورده است.

فصل چهارم را به اهمّيّت روزه از نظر بهداشتى وپزشكى مختص گردانده است.

در فصل پنجم، به بحث در باره اهمّيّت روزه در سازندگى شخصيت روحى و معنوى، و فوايد آن و آثار فردى و اجتماعى مترتب بر آن مى‌پردازد.