نگارش اين رساله در دو فصل به انجام رسيده است:

در فصل اوّل، نويسنده پس از معرفى اجمالى امام عليه السلام و توضيح شرايط و مشكلات عصر امام عليه السلام، از جهت سياسى، اقتصادى و اعتقادى، بيان فعاليت‌ها واقدامات امام عليه السلام، شرح مواضع ايشان از جهت سياسى، اجتماعى، علمى و فرهنگى، تربيتى و پرورش روحى جامعه اسلامى، تبيين جايگاه امام عليه السلام در تثبيت مسئله امامت به وسيله خطبه‌ها، مواعظ و پند و ارشاد امت، وصيت به فرزند دلبندش؛ ضمن تفسير قرآن و مسائل فقهى، با ارائه كرامات، با خبر دادن از امور غيبى و به زبان دعا، و سرانجام، معرفى اجمالى صحيفه سجاديه- كه منبع اصلى تحقيق وى است-، فصل اوّل رساله خود را به اتمام مى‌رساند.

در فصل دوم، با عنوان جايگاه و نقش اهل بيت عليهم السلام در صحيفه سجاديه، تثبيت جايگاه و نقش امام را در قالب دعا به عنوان ابزارى كارآمد در آن عصر پى‌گيرى نموده، با جستجوى نمونه‌ها در صحيفه‌ها و اعتقاد آنها به آيات و روايات، جايگاه و نقش ائمه عليهم السلام را بررسى نموده است.

240. جمع‌آورى روايات تطبيقى در تفاسير روايى شيعيه و تحليلى پيرامون آن‌

، زهرا حسينى، كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث، دانشگاه قم، استاد راهنما: دكتر محمّد كاظم شاكر، استاد مشاور: دكتر جعفر نكونام، 1378، 304 ص.

اين پايان‌نامه، شامل سه فصل است:

در فصل اوّل، به شرح و توضيح جرى و تطبيق و جايگاه آن در تفسير قرآن پرداخته است، و بيان نموده كه جرى و تطبيق سيرى تأويلى دارد.

در فصل دوم، روايات تطبيق را به ترتيب سور آورده است. اين روايات را از تفاسير روايى شيعه نظير تفسير قمى، تفسير عياشى، تفسير منسوب به امام حسن عسكرى عليه السلام، تفسير فرات كوفى، تفسير نور الثقلين، و البرهان فى تفسير القرآن، جمع‌آورى كرده است.

در فصل سوم، تحليل و نقد روايات را از نظر متن و سند، پيگيرى نموده است. در بررسى سندى احاديث، بيان كرده كه منابع اوليه اين روايات، اغلب كتبى هستند كه چندان معتبر به نظر نمى‌رسند، و يا اين كه تفاسير رايج مقطوع الاسناد هستند. علاوه بر اين، حضور غلات و جاعلان حديث در اسنادِ اين روايات نمايان است.