فصل دوم، به معرفى منابع موجود و مورد استفاده اشاره دارد؛ كتاب‌هايى از قبيل البرهان فى علوم القرآن، الإتقان فى علوم القرآن، التفسير و المفسّرون، تاريخ تفسير، علوم القرآن و طبقات مفسّران شيعه.

در فصل سوم، روش تحقيق، طرح تحقيق، فن تحقيق و طرح تحليلى مسئله را بيان مى‌كند.

فصل چهارم، مربوط به ارائه و تجزيه و تحليل اطلاعات است. بررسى تفسير قرآن در عهد رسول خدا، فهم صحابه از قرآن، احتجاج اصحاب پيامبر به تفسير قرآن، پيامبر و تفسير قرآن، حدود آيات تفسير شده توسط رسول خدا، رأى سيّد محمّد باقر حكيم در مسئله، ويژگى‌هاى تفسير در عهد رسول خدا، جنبه‌هاى گوناگون تفسير نبوى و وجوه مختلف تبيين سنّت از قرآن، جايگاه اهل بيت عليهم السلام در تفسير قرآن، تفسير قرآن در ميان صحابه، معرفى پيشگامان تفسير در ميان صحابه، از مباحث مطرح شده است.

فصل پنجم، در باره استنتاجات بحث است كه نگارنده، به دنبال طرح و بررسى اطلاعات و گزارش‌هاى مربوط به تاريخ تفسير قرآن كريم در عهد رسول خدا و صحابه، پنج نتيجه كلّى از بحث را ارائه مى‌كند و در پايان نيز توصيه‌هايى در اين زمينه دارد.

218. تفسير مأثور و بررسى تطور آن با تكيه بر تفاسير اثرى شيعه‌

، سعيد چراغلو، كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث، دانشگاه امام صادق عليه السلام، استاد راهنما: دكتر كامران ايزدى مباركه، استاد مشاور: دكتر عباس نقيئى، 1379، 179 ص.

پاسخ به اين سؤال‌ها كه دلايل صحّت و مشروعيت تفسير اثرى شيعه چيست؟ آيا تفسير، مخالفانى دارد؟ چه انتقاداتى براين روش شده است؟ اهم تفاسير اثرى شيعه چيست؟

مطالب اين پايان‌نامه را تشكيل مى‌دهد.

اين پايان‌نامه از يك مقدمه و شش فصل تشكيل يافته است:

در فصل اوّل، ضمن توضيح «تفسير» در لغت و اصطلاح، استعمال لفظ «تفسير» در قرآن و حديث و علوم ديگر را شرح داده است. نياز به تفسير و شرافت آن، معنى «اثر» در لغت و اصطلاح، شرح منابع تفسيرى و بيان اختلاف نظرهايى كه در اين زمينه وجود دارد، انواع تفاسير از نظر روش‌هاى تفسيرى، توضيح تفاسير غير اثرى (تفاسير ذوقى و سليقه‌اى و تفسير به رأى)، تفاسير مذهبى، تفاسير متكلمان، تفاسير فلاسفه، تفاسير