در فصل دوم، به مرور مطالعاتى و نقّادى تحقيقات و منابعى كه در تاريخچه مطالعاتى آمده است پرداخته و نظرات سياسى علّامه طباطبايى رحمه الله و نيز مفهوم سياست، با توجّه به همتراز نمودن سياست با نيروى اطلاعاتى و تحقيقاتى را مورد بررسى قرار داده است.

وى در فصل سوم، با توجّه به رهيافت يا رسش تحقيق، كه پيمايشى است، شروع كرده و با طرح تحقيق- كه نشان‌دهنده پرداختن به موضوع رساله است- به كمك مطالعه توصيفى، مبتنى بر تحليل و تفسير و همچنين فنّ تحقيق، كه كتاب‌خانه‌اى بوده، ادامه داده و در نهايت، به طرح تحليلى كه نمايانگر تحليل تربيت سياسى بر اساس نظريه مكتب اسلام است، به پايان رسانده است.

در فصل چهارم، با ارائه اطلاعات در زمينه تربيت و دامنه آن، تربيت سياسى، اهداف تربيت سياسى، مراحل تربيت سياسى، روش‌هاى تربيت سياسى، عوامل رشد سياسى، موانع رشد سياسى، به تجزيه و تحليل اطلاعات پرداخته و ثابت نموده كه تربيت سياسى، بخشى از تربيت براى زندگى است.

در فصل پنجم، نتايج تحقيق را در پيشنهادات و توصيه‌هاى عملى و كاربردى بيان كرده است.

207. ترجمه و تحقيق بخشى از كتاب «قواعد الحديث»

، حسن داودى، كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث، دانشكده الهيات و معارف اسلامى دانشگاه تهران، استاد راهنما: دكتر محمّد على مهدوى‌راد، استاد مشاور: دكتر مجيد معارف، 1379، 135 ص.

اين نوشتار، ترجمه و تحقيق بخشى از كتاب قواعد الحديث، به قلم محى الدين الموسوى الغريفى است.

ترجمه، داراى سه فصل، مقدمه مؤلف و پيش‌گفتار مترجم است:

در مقدمه، مؤلف به بيان موضوع، جايگاه و نحوه استفاده از حديث و اقسام آن، مصادر تشريع احكام اسلام، و اختلافات فقها در حجيت اخبار، پرداخته است.

فصل اوّل، با عنوان تقسيم حديث، قديم و جديد بودن آن، درستى يا نادرستى اين تقسيم، دلايل پذيرش تقسيم حديث و عدم پذيرش آن نزد اخباريان و ديگران، تعريف انواع حديث و چگونگى اثبات عدالت راوى را بيان كرده است.