در كتاب تلخيص مقباس الهداية آمده، مرتب نموده و توضيح داده است.

نخست، تعريفى از حديث و خبر و فرق اين دو دارد. سپس اقسام خبر را توضيح داده، و به تقسيم‌بندى احاديث از لحاظ منشأ صدور، تقسيم‌بندى احاديث از لحاظ چگونگى و كيفيت زنجيره سند، اخبار واحد از نظر تعداد زنجيره سند و كيفيت متن حديث، رابطه قرآن و سنّت و فرق ميان اين دو، اهمّيّت حديث از نظر قرآن و رسول اكرم صلى الله عليه و آله، تأثير حديث در ادبيات، آمار و طبقات نويسندگان حديث، تاريخ تدوين و كتابت حديث، و تقطيع حديث اشاره نموده است.

در بخش ديگر رساله، به توضيح سير حديث در ميان شيعه پرداخته، و ضمن معرفى صحيفه سجاديه، به عنوان اولين كتاب حديثى اسلام در منابع معتبر، به بررسى كتب حديثى شيعه در چهار قرن نخست هجرى پرداخته است.

بررسى كتب حديثى اهل سنّت، بحث از علم حديث و فهم آن، پى‌جويى احاديثى كه نقل به معنا شده‌اند، و همچنين نظريه علماى بزرگ در اين زمينه، از ديگر بحث‌هاى مطرح شده در اين رساله است.

174. تاريخ حديث شيعه در عهد سلجوقيان‌

، داوود خلوصى، كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث، دانشكده اصول دين قم، استاد راهنما: دكتر احمد عابدى، استاد مشاور: دكتر فتح اللَّه نجارزادگان، 1381، 326 ص.

معرفى محدّثان دوره سلجوقى، بررسى تاريخ حديث شيعه در اين عصر و كاوشى در حكومت سلجوقيان، از جمله مطالب مطرح شده در اين پايان‌نامه است.

نگارنده، رساله خود را در سه بخش تنظيم نموده است:

در بخش اوّل، طبقات سلاطين سلجوقى واتابكان ايشان، موقعيت سياسى، اجتماعى و فرهنگى شيعيان را توضيح مى‌دهد.

بخش دوم رساله را به معرفى تفصيلى رجال و محدّثان شهيدِ سال‌هاى حكمرانى سلاجقه اختصاص داده و در فصولى، به ذكر محدّثان نامى، محدّثات مشهور و بيان اسامى ديگر محدّثان اين عهد پرداخته است.

در بخش سوم، به ذكر دانش‌هاى حديثى، از جمله رجال و تأليفات پيرامونِ آن پرداخته و در فصول پايانى، تأليفات حديثى مربوط به اين قرون را بررسى كرده است.

وى، تأليفات حديثى اين قرن را به دو بخش كلّى تقسيم كرده است: