بخش دوم رساله، بحث از صفات حضرت حق در ادعيه است. وى، ضمن تقسيم‌بندى صفات و بيان جايگاه هر قسمت، در چند فصل، به بررسى مطالب مربوط به صفات حق- تعالى- پرداخته است.

در فصل اوّل، تعريف صفت و اسم، تعريف و تفاوت ذات و صفات و اسم و صفت، حقيقت اسم در ادعيه و معانى صفت در آن است.

فصل دوم، بررسى اسما و صفات حق در ادعيه، صفات مخلوق، نقش اسماى حق- تعالى- در عالم هستى از ديدگاه ادعيه، راه حل دعا و شناخت صفات، صفات و رابطه آنها با ذات حق- تعالى- است.

فصل سوم، در باره تقسيمات صفات است. از ديدگاه حكما، صفات به دو دسته ثبوتى و سلبى و صفات ذات و صفات فعل تقسيم مى‌شوند، و ملاك تشخيص صفت ذات از فعل را نحوه انتزاع آن مى‌دانند.

از ديدگاه ادعيه نيز همين تقسيم در باره صفات حق- تعالى- مى‌آيد. نگارنده، ضمن بيان صفات جلال و جمال و صفات ذات و صفات فعل در ادعيه، مطالب اين فصل را خاتمه مى‌دهد.

وى در فصل چهارم اين بخش، به بررسى پيرامون مسئله صفات سبعه پرداخته و ديدگاه ادعيه در مورد اين صفات را شرح داده است و در پايان، همان‌طور كه روش متكلمان و استدلال آنان را در باب صفات حق- تعالى- بيان كرده بود، به بررسى روش اثبات صفات حق در ادعيه پرداخته است.

162. پژوهشى در باره دوران حكومت امام على عليه السلام در كلام مولا

، نصرت نيلساز، كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث، دانشكده الهيات و معارف اسلامى دانشگاه تهران، استاد راهنما: حجة الاسلام محمّد على مهدوى‌راد، استاد مشاور: دكتر اعظم پويازاده، 1381، 312 ص.

هدف نگارنده در اين رساله، آن بوده كه با نگرش دقيق و همه‌جانبه به كلام على عليه السلام، گردآورى، تجزيه و تحليل و ارزيابى كلام آن حضرت، پژوهشى نو در باره اين برهه از تاريخ اسلام را صورت دهد. گرچه عنوان مسئله، بيشتر جنبه تاريخى دارد، به لحاظ رجوع مصنف به كتب حديثى و محور قراردادن كتاب شريف نهج البلاغه و شروح آن از قبيل شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحديد و مستدرك نهج البلاغه و ترجمه و تفسير نهج البلاغه‌