ارائه فهرستى از مشاغل سده نخست و اوايل سده دوم، اين موضوع را تأييد نموده است.

در فصل چهارم، آداب حضور زنان در اجتماع مى‌پردازد.

در فصل پنجم، به بررسى مشاغلى كه شبهه‌هايى به آنها وارد شده، و از اهمّيّت و حساسيت ويژه برخوردارند، مثل قضاوت، رياست حكومت و مرجعيت پرداخته است.

131. بررسى مفهوم ذكر از ديدگاه وحى‌

، منصوره تربتى مقدم محمّد آباد، كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث، دانشكده علوم انسانى دانشكده تربيت مدرس، استاد راهنما: دكتر محمّد على لسانى فشاركى، 1373، 204 ص.

هدف محقق از اين پايان‌نامه، بازشناسى دقيق ذكر، ابعاد و آثار و مراتب آن است. براى اين منظور، وى با توزيع پانصد پرسش‌نامه، در ميان فرهنگيان شيعه و سنّى شهرستان تربت جام، به پاسخ‌هاى گويا و نمودارهاى روشنى از مسئله رسيده كه در فصل ششم، آنها را تجزيه و تحليل كرده است.

اين پايان‌نامه در يك مقدمه و شش فصل ترتيب يافته است:

نويسنده، در مقدمه، طرح كلّى بحث را بيان كرده و يكى از مقاصد و مطالب صحيفه الهيه را، دعوت به ذكر دانسته است. سپس، فرضياتى را كه در باره ذكر، به ذهن خطور مى‌كند بيان نموده و بعد از آن، اهداف و زمان تحقيق را بيان كرده، و مفاهيم و واژگان ذكر را توضيح داده است.

فصل اوّل، از دو بخش تشكيل شده و در آن، تعريف لغوى و اصطلاحى «ذكر» و بررسى ريشه‌اى اين كلمه وبيان آراى انديشمندان اسلامى در اين بحث آمده است.

فصل دوم، در چهار بخش تنظيم شده است. نويسنده، در بخش نخست، به عوامل و انگيزه‌هاى ياد خدا، در بخش دوم به موانع ياد خدا، در بخش سوم به اوقات ذكر خدا و در بخش چهارم به آداب ذكر از ديدگاه امام خمينى رحمه الله پرداخته است.

وى، در فصل سوم با عنوان «ذكر خدا، روح و فلسفه همه عبادات»، سه عبادت را مطرح نموده و در بخش‌هاى جداگانه، آيات مربوط را با اين عناوين: «نتيجه نماز، ياد خداست»، «روح و فلسفه حج، ذكر اللَّه است»، «حليت ذبح در گرو ذكر اسم اللَّه است»، بررسى كرده است.

فصل چهارم، به حقيقت ذكر و ذاكران مربوط مى‌شود. مراتب ذكر و ذاكران، ذكر لفظى،