انقلاب را كه به ما عطا فرموده‌اى، از دستِ ما مگير.

خدايا! دشمنان اسلام، قرآن و انقلاب را به قهر و غضبِ خودت نابود كن.

خدايا! ما به مردم وعده‌هايى داديم؛ اما دشمنان اسلام تا كنون نگذاشته‌اند كه اين وعده‌ها عملى شود. خدايا! به حقّ خون شهدا عنايت فرما تا اين وعده‌هايى را كه به مردمِ بسيار خوب و عزيز و انقلابى ايران و به دنيا داده شده است، جامه عمل بپوشانيم.

خدايا! به ما و به قلب و روح ما، شايستگى و لياقت برخوردارى از انقلابى صحيح و اسلامى را عنايت فرما!

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ قُلْ اعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ مِنْ شَرِّ ما خَلَقَ وَ مِنْ شَرِّ غاسِقٍ اذا وَقَبَ وَ مِنْ شَرِّ النَّفاثاتِ فِى الْعُقَدِ وَ مِنْ شَرِّ حاسِدٍ اذا حَسَدَ[1]

92 جمعه 16 مهر 1372- دانشگاه تهران مهم‌ترين عنوان: شيوه تبليغ دين‌

خطبه اول‌

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم‌

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ بارِئِ الْخَلائِقِ اجْمَعينَ وَ الصَّلاةُ وَ السَّلامُ عَلى‌ سَيِّدِنا وَ نَبِيِّنَا الْعَبْدِ الْمُؤَيَّدِ وَ الرَّسُولِ الْمُسَدَّدِ المُصْطَفَى الْأَمْجَدِ ابِى الْقاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اصْحابِهِ الطَّيِّبينَ الطَّاهِرينَ الْمَعْصُومينَ الْمَظْلُومينَ الْمُكَرَّمينَ.

خداوند سبحان مى‌فرمايد:

«يا ايُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ قُولُوا قَوْلًا سَديداً»[2]

[اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! از خدا بترسيد و سخن درست بگوييد.]

اى بندگان مؤمن خدا! متقى باشيد. تقواى فكرى، زبانى، بيانى و قلمى داشته باشيد. وقتى سخنى مى‌گوييد، مطلب حق و كلام استوار و محكم را بيان كنيد. از پريشان‌گويى، زورگويى و باطل گويى پرهيز كنيد.

خداوند سبحان مى‌فرمايد:

«ادْعُ الى‌ سَبيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جادِلْهُمْ بِالَّتى‌ هِىَ احْسَنُ انَّ رَبَّكَ هُوَ اعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبيلِهِ وَ هُوَ اعْلَمُ بالْمُهْتَدينَ»[3]

[مردم را با حكمت و اندرزِ نيكو به راه پروردگارت بخوان و با بهترين شيوه با آنان مجادله كن؛ زيرا پروردگار تو به كسانى كه از راه او منحرف شده‌اند آگاه‌تر است و هدايت يافتگان را بهتر مى‌شناسد.]

حدود يك ماه پيش در خطبه‌هاى نماز جمعه، توضيحاتى در مورد پيام اين آيه شريفه خدمت شنوندگان عزيز و محترم، عرض كردم. آن روز به دليل تمام شدنِ وقت، سخنانم ناتمام ماند. امروز ان‌شاءاللَّه همان مطلب را ادامه مى‌دهم و كامل مى‌كنم. در چند هفته گذشته، مسائلى پيش آمده كه براى من بسيار تعجب‌آور و نگران كننده بوده است.

در خطبه دوم، مطالبى در باره برخى از اين مسائل خدمتتان عرض مى‌كنم.

در گذشته و حال و آينده، تبليغ دين و گسترش اسلام، يكى از وظايف حتمىِ ما بوده و هست. آيات فراوانى از قرآن شريف، بسيارى از روايات معصومين عليهم السلام و دلايل عقلى، بر اين مطلب دلالت مى‌كنند.

تبليغ دين، به شيوه‌هاى گوناگونى امكان‌پذير است. تبليغ دين مى‌تواند به شيوه‌اى صحيح و همراه با رعايت قوانين يا همراه با زور، تهديد، تطميع، وسوسه و اين گونه‌

[1]- سوره فلق( 113).

[2]- سوره احزاب( 33)، آيه 70.

[3]- سوره نحل( 16)، آيه 125.