و قسم خورده دين و انقلاب و مردممان باشيم.

بايد دست به دستِ هم بدهيم، از خداوند كمك بخواهيم و به وعده خداوند ايمان داشته باشيم.

خداوند مى‌فرمايد:

«انْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ اقْدامَكُمْ»[1]

[اگر خداوند را يارى كنيد، شما را يارى خواهد كرد و پايدارى خواهد بخشيد.]

آن خداوندى كه در مبارزات انقلاب، آن فتح و پيروزىِ بزرگ را به ما عطا فرمود و ما را از حضيضِ ذلّت به اوجِ عزّت رسانْد، آن خداوند همچنان حى و قيوم و قادر است و ذره‌اى ضعف در او راه نيافته است.

ما در مبارزات انقلاب، يك گام برداشتيم و خداوند، آن پيروزىِ عظيم را به ما عنايت فرمود. شرطِ يارىِ دوباره خداوند اين است كه امروز نيز ان‌شاءاللّه قدم‌هاى محكم‌ترى برداريم. (تكبير نمازگزاران)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ اذا جاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَ الْفَتْحُ وَ رَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فى‌ دينِ اللَّهِ افْواجاً فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبّكَ وَ اسْتَغْفِرْهُ انَّهُ كانَ تَوّاباً[2]

خطبه دوم‌

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم‌

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ بارِئِ الْخَلائِقِ اجْمَعينَ وَ الصَّلاةُ وَ السَّلامُ عَلى‌ سَيِّدِنا وَ نَبِيِّنا ابِى الْقاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ عَلى‌ آلِهِ وَ اهْلِ بَيْتِهِ. السَّلامُ عَلى‌ عَلِىٍّ اميرِ الْمُؤْمِنينَ وَ عَلى‌ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ وَ عَلَى الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ وَ عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلِىِّ بْنِ مُوسى‌ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ وَ عَلِىِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِىٍّ وَ الْحُجَّةِ الْقائِمِ الْمُنْتَظَرِ الْمَهْدِىِّ صَلَواتُ اللَّهِ وَ سَلامُهُ عَلَيْهِمْ اجْمَعينَ.

عِبادَ اللّه! اتَّقُوا اللَّه.

بندگان خدا! پرهيزكار باشيد. از خدا بترسيد. راه خداوند را در پيش بگيريد تا خداوند به شما كمك كند.

در خطبه دوم مى‌خواهم مطالبى را پيرامون «احياى تفكر دينى» خدمت برادران و خواهران و شنوندگان گرامى عرض كنم.

هر ملتى در دنيا داراى يك شيوه تفكر نسبت به جهان، انسان، زندگى و هستى مى‌باشد. اين شيوه تفكر، اساسِ همه حركت‌ها، سكون‌ها، پذيرش‌ها، سنت‌ها، آداب، رسوم و حتى ادبيات و اخلاق و مانند اينها است. تمام اين امور خارجى، مظهر و تبلورِ تفكرِ انسان است.

وقتى به اقوام و ملت‌هاى مختلفْ نگاه مى‌كنيم، مى‌بينيم كه آنها در شيوه لباس پوشيدن، غذا خوردن، آداب و رسوم، برگزارىِ مراسم شادى و عزا، معمارى، ادبيات و اخلاقْ با يكديگر تفاوت دارند. اين تفاوت‌ها، تفاوتِ ظاهرى است. ريشه و اساسِ اين تفاوت‌ها، تفاوت و اختلاف در تفكر است.

اگر ما در جامعه خود با برخى نارسايى‌ها، ناخالصى‌ها، بيمارى‌ها و ناهنجارى‌هاى فرهنگى برخورد كنيم، ريشه اين ناهنجارى‌ها نيز تفكرِ افراد است. اگر ما بخواهيم با اين ناهنجارى‌ها به طور صحيح برخورد كنيم، بايد تفكرِ افراد را اصلاح كنيم.

به عنوان مثال، در مورد مواد مخدر، قبل از انقلاب ما گمان مى‌كرديم كه علت شيوع اعتياد به مواد مخدر در كشور، اين است كه دولت در مبارزه با مواد مخدر صادق نيست. بعد از انقلاب، نيروهاى خوب و صادق به مبارزه با مواد مخدر پرداختند. اين مبارزه به طور نسبى، نتايجى را هم در بر داشته است، اما بايد اعتراف كرد كه ناموفق بوده است.

[1]- سوره محمد( 47)، آيه 7.

[2]- سوره نصر( 110).