بازسازى هم انجام شود.

مطلب ديگرى كه در اين خطبه به آن اشاره مى‌كنم، حوادث تلخ و ناگوارى است كه اين روزها در لبنان اتفاق مى‌افتد.

طليعه انقلاب لبنان بسيار اميدبخش بود.

جوان‌هاى مؤمن با نيت‌هاى پاك و خالص، جان بر كف و آماده شدند. به ميدان جنگ با استكبار جهانى آمدند و يك جبهه جنگِ بسيار گسترده در مقابل استكبار جهانى گشودند.

متأسفانه دشمن موفق شد كه در بين انقلابيونِ لبنان، تفرقه‌افكنى كند. در نتيجه توطئه دشمن، جوانان انقلابىِ لبنان به برادر كُشى، مسلمان كُشى و شيعه كُشى پرداختند.

برادر كُشى، سلاح كشيدنِ برادر بر روى برادر، خانه يك پيرزن مسلمان را با رگبار بر سرش خراب كردن، اين كارها حرام و نامشروع است. اين برادر كُشى كه در لبنان به راه افتاده، حتماً توطئه دشمنان است.

برادران عزيز لبنانى! شما كه مى‌خواهيد خالصانه به اسلام خدمت كنيد، بدانيد كه سلاح به دست گرفتن و در مقابل اسرائيل دفاع كردنْ واجب است؛ اما نه به قيمتِ برادر كُشى و مسلمان كُشى.

اخبار لبنان، كم و بيش به ما مى‌رسد.

بعضى وقت‌ها در صبح به ما خبر مى‌دهند كه اوضاع لبنان رو به آرامش است؛ اما متأسفانه بعد از ظهرِ همان روز به ما خبر مى‌دهند كه جنگ و گريز به صورتِ پراكنده شروع شده است.

اين درگيرى‌ها اشتباه است. ما منتظريم كه با مشاركتِ شخصيت‌هاى علمى و سياسى و مذهبى و انقلابى، اين فاجعه هر چه زودتر پايان پذيرد. حتى يك لحظه تأخير در پايان دادن به اين برادر كشُى جايز نيست.

هيچ مسلمانى اين برادر كشُى در لبنان را تأييد نمى‌كند. (تكبير نمازگزاران)

ما در هيچ شرايطى نمى‌توانيم برادران و خواهران مسلمان فلسطينىِ خود را فراموش كنيم. اكنون برادران و خواهرانِ مسلمانِ ما در فلسطين در معرضِ شديدترين ضرباتِ صهيونيست‌ها و آمريكا قرار دارند.

اگر در يك جاى ديگرِ دنيا از اسرائيل، يك نفر يا دو نفر به طور مشكوك بميرند، سازمان حقوق بشر عزا مى‌گيرد؛ اما مثل اينكه براى سازمان حقوق بشر، اسرائيل يك جاى استثنائى است و هنوز سازمان حقوق بشر وارد اسرائيل نشده است.

اسرائيلى‌ها آشكارا دست و پاى مردم فلسطين را مى‌شكنند و آنها را مى‌كشند.

سازمان حقوق بشر هم خفقان گرفته و هيچ چيزى نمى‌گويد. سازمان حقوق بشر كه در باره مردم فلسطين سكوت مى‌كند، يا فلسطينى‌ها را بشر نمى‌داند يا اينكه آنها را بشرى مى‌داند كه هيچ حقّى ندارند.

ما همواره ظلم و استبدادِ اسرائيل و آمريكا و استكبار جهانى را كه اكنون اوجِ آن در فلسطين است، محكوم كرده‌ايم و محكوم مى‌كنيم و به اين برادران و خواهران و فرزندانِ عزيزى كه با ايثار خون خود از استقلال و مذهب و كشورشان دفاع مى‌كنند، به همه آنها درود مى‌فرستيم‌. (تكبير نمازگزاران)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ قُلْ هُوَ اللَّهُ احَدٌ اللَّهُ الصَّمَدُ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً احَدٌ[1]

[1]- سوره توحيد( 112).