همگان قرار گيرد، اما اينان اولويت دارند.

در دوره رژيم منفور سابق، ما مى‌گفتيم كه امكانات دولتى و عمومى، اول بايد در اختيار محرومان و مستضعفان جامعه قرار گيرد.

كسى كه نان براى خوردن و سرمايه براى كار كردن دارد، امكانات عمومى و دولتى را به او ندهيد و بگذاريد او با سرمايه و امكانات خود، كسب و كار و زندگى كند.

ما مى‌گفتيم: سرمايه و امكانات محدود دولتى و عمومى را در اختيار كسى قرار دهيد كه نان براى خوردن و سرمايه براى كار كردن ندارد. در دوره رژيم سابق، اين حرف، اجرا نمى‌شد؛ اما ما انتظار داريم كه در اين دوره، اين حرف، عملى و اجرا شود.

همه مردم كشور ما، مسلمان و مؤمن هستند و در مقابل خدا يكسان‌اند؛ اما بايد به نيازمندان، رسيدگى بيشترى شود.

در رژيم سابق به محرومان، مستضعفان و تهيدستان جامعه، امكانات دولتى و تسهيلات بانكى نمى‌دادند؛ زيرا بانك براى اعطاى تسهيلات بانكى، ضمانت مالى مى‌خواست.

كسانى كه خود ثروتمند بودند و مى‌توانستند ضمانت مالى بدهند، مى‌توانستند از تسهيلات فراوان و وام‌هاى كلان بانكى هم استفاده كنند و در مقابل، باغ و ملك و دارايى خود را گرو مى‌گذاشتند. اما مستضعفين كه چنين ضمانت‌هاى مالى نداشتند، از دريافت وام و تسهيلات بانكى هم محروم بودند.

نتيجه عملكرد توزيع امكانات مالى دولتى و بانكى رژيم سابق، اين بود كه مستضعفان و محرومان جامعه به اين دليل كه ضمانت و اعتبار نداشتند، روز به روز فقيرتر مى‌شدند و ثروتمندان جامعه، هر روز غنى‌تر مى‌شدند.

ممكن است كسى بگويد ما مسئوليتى در برابر فقرِ مردم نداريم. فقط هر وقت ديديم كه يك نفر فقير در كنار خيابان افتاده و از شدت فقر در حال مرگ است، قطره‌اى آب يا لقمه‌اى نان به او مى‌دهيم تا نميرد.

اين طرز فكر، خلافِ اسلام است.

ان‌شاءالله بقيه مطلب را در جلسات آينده بحث مى‌كنيم.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ وَ الْعَصْرِ انَّ الانْسانَ لَفى‌ خُسْرٍ الَّا الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ[1]

خطبه دوم‌

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم‌

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ وَ الصَّلاةُ وَ السَّلامُ عَلى‌ سَيِّدِنا و نَبِيِّنا اشْرَفِ الانْبِياءِ وَ الْمُرْسَلينَ ابِى الْقاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ عَلى‌ آلِهِ وَ اهْلِ بَيْتِهِ وَ عَلى‌ عَلِىِّ بْنِ ابى‌ طالِبٍ اميرِ الْمُؤْمِنينَ وَ عَلى‌ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ خَيْرِ نِساءِ الْعالَمينَ وَ عَلَى الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ وَ عَلى‌ عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلِىِّ بْنِ مُوسى‌ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ وَ عَلِىِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِىٍّ وَ الْخَلَفِ الْهادِى الْمَهْدِىِّ صَلَواتُ اللَّهِ وَ سَلامُهُ عَلَيْهِمْ اجْمَعينَ.

اتَّقُوا اللَّهَ يا عِبادَ اللَّه‌

«انَّ اللَّهَ مَعَ الَّذينَ اتَّقَوْا وَ الَّذينَ هُمْ مُحْسِنُونَ»[2]

[خدا با كسانى است كه مى‌پرهيزند و كسانى كه نيكى مى‌كنند.]

بندگان خدا! تقوا پيشه كنيد كه لطف و رحمت و بركت‌هاى خداوند، شامل كسانى مى‌شود كه پرهيزكار و نيكوكار باشند.

اين هفته، مصادف با سالگرد شهادت پر افتخار رئيس مذهب، پيشواى عظيم الشأن ما، حضرت جعفر بن محمد الصادق عليه السلام است. به همين مناسبت، مطالبى را به عنوان اظهار ارادت و اخلاص به ساحت مقدس حضرت امام صادق، خدمت شما

[1]- سوره عصر( 103).

[2]- سوره نحل( 16)، آيه( 128).