حضرت على عليه السلام نگاه خشم‌آلودى به مصعب انداخت و به او گفت:

«انْتَ ظالِمٌ لِنَفْسِكَ.»

يعنى تو حقّ خودت را زير پا نهاده و در حقّ خويش ستم كرده‌اى.

از نظر اسلام، هيچ كس حق ندارد به شكل‌هاى مختلف مانند اعتياد به مواد مخدّر، استعمال مشروبات الكلى و ... سلامتى، سعادت، كمال و حيات خود را به خطر اندازد يا خودكشى كند. هر كس مرتكب چنين جرايمى شود، هم حقّ خداوند بر خودش را ضايع كرده و هم حقّ خودش بر خودش را ضايع نموده است.

اگر نظام‌هاى حقوقى غربى، اعمالى مانند اعتياد را به دليل رعايت حقوق جامعه ممنوع مى‌كنند، اسلام با انديشه‌اى عميق‌تر مى‌گويد: حتى اگر جامعه و اجتماعْ وجود نداشته باشند، حتى اگر هيچ كس از ارتكابِ اين اعمال آگاه نشود، حتى اگر اين اعمالْ تنها يك بار انجام شوند و دنباله هم نداشته باشند، باز هم ارتكاب آنها، جرم و ممنوع است.

همچنين نظام حقوقى اسلام مى‌گويد:

هر انسانى در مقابلِ حفظ سلامتى و حيثيت و آبروى خودش مسئول است و حق ندارد كه آبرو يا جانش را به خطر بيندازد. بنا بر اين هيچ كس مجاز نيست كه با پوشيدنِ لباس‌هاى مسخره و انجام كارهاى زشت، آبروى خود را ببرد و خود را وسيله مسخره ديگران كند.

اگر شخصى چنين كارهايى را انجام دهد، در حقّ خودش ظلم نموده و از دايره ايمان و عدالت بيرون رفته است.

از نظر نظام حقوقى اسلام، هيچ كس حق ندارد كه بگويد: من مالك خودم هستم، پس مى‌توانم آزادانه هر كارى را كه دوست دارم، در مورد سلامتى و جان و آبروى خودم انجام دهم؛ زيرا خداوند حقوقى را بر انسان واجب كرده است كه انسان موظف به رعايت كردنِ آنها است.

تا آنجا كه من اطلاع دارم، جز مكتب انبيا، هيچ مكتب و نظام فكرى و عقيدتى، چنين حقوق عميق و ريشه‌اى براى بشر قائل نشده است.

در ادامه بحثِ حقوق انسان بر خودش، بحث حقوق اعضا و افعال انسان بر خود، قرار دارد كه ان‌شاءاللّه در فرصت مناسبى آنها را بيان خواهم كرد.

«وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا انَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقينَ»[1]

[از خدا بترسيد و بدانيد كه او با پرهيزكاران است.]

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ وَ الْعَصْرِ انَّ الانْسانَ لَفى‌ خُسْرٍ الَّا الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ[2]

خطبه دوم‌

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم‌

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ بارِئِ الْخَلائِقِ اجْمَعينَ وَ الصَّلاةُ وَ السَّلامُ عَلى‌ سَيِّدِنا وَ نَبِيِّنا ابِى الْقاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبينَ الطَّاهِرينَ.

اللَّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ عَلى‌ رَسُولِكَ وَ نَبِيِّكَ وَ خِيَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ وَ عَلى‌ وَصِيِّهِ وَ خَليفَتِهِ عَلِىِّ بْنِ ابى‌ طالِبٍ اميرِ الْمُؤْمِنينَ وَ عَلَى ابْنَتِهِ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ سَيِّدَةِ نِساءِ الْعالَمينَ وَ عَلى‌ سِبْطَيْهِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ سَيِّدَىْ شَبابِ اهْلِ الْجَنَّةِ وَ عَلى‌ عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلِىِّ بْنِ مُوسى‌ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ وَ عَلِىِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِىٍّ وَ الْخَلَفِ الْقائِمِ الْحُجَّةِ صَلَواتُ اللَّهِ وَ سَلامُهُ عَلَيْهِمْ اجْمَعينَ.

دنياى پر ماجراى امروز، چشم و گوشش به ديدن و شنيدن بسيارى از زشتى‌ها عادت كرده‌

[1]- سوره بقره( 2)، آيه 194.

[2]- سوره عصر( 103).