دعاى عرفه امام حسين عليه السلام‌

دعاى عرفه امام حسين عليه السلام از دعاهاى معروفى است كه بسيارى از مصنّفين كتابهاى دعا و زيارت مانند كفعمى در «البلد الامين» و سيد ابن طاووس در «اقبال الاعمال» و «مصباح الزائر» آن را ذكر نموده‌اند. در حاشيه «البلد الامين»[1] از سيد رضى الدين على بن طاووس در كتاب «مصباح الزائر» نقل شده است كه: «بشر و بشير اسدى روايات كرده‌اند كه حسين بن على بن ابى طالب عليهما السلام عصر روز عرفه با حالت خشوع و تواضع از خيمه‌اش خارج شد و آرام آرام قدم برمى‌داشت تا اين كه او و گروهى از اهل بيت و فرزندان و دوستانش در سمت چپ كوه (جبل الرحمه) رو به قبله ايستادند، سپس امام عليه السلام مانند فقيرى كه درخواست غذا مى‌كند دستانش را در برابر صورتش بلند كرد» سپس دعاء را ذكر كرده است. ما دعاى عرفه را از «البلد الامين» كفعمى نقل مى‌نماييم:

[1]- البلد الأمين، كفعمى، ص 352، مؤسسة الأعلمى، بيروت، چاپ اوّل، 1418 ه ق