به شكّ خود اعتنا نكند.

مسأله 735) كسى كه مى‌دانسته بايد هفت بار بين صفا و مروه سعى كند وبا همين نيّت هم از صفا شروع كرده ولى مجموع هر رفت و برگشت را يك دور حساب كرده، و در نتيجه، چهارده مرتبه سعى نموده، احتياط مستحبّ آن است كه سعى را اعاده كند. و اگر در اثناى سعى متوجّه شود و سعى را به هفت شوط خاتمه دهد، سعيش صحيح است.

مسأله 736) اگر كسى پس از تقصير متوجّه شود كه سعى را فراموش كرده يا آن را باطل انجام داده، بايد سعى را اعاده كند و احتياطاً تقصير نمايد و كفّاره ندارد.

مسأله 737) كسى كه مشغول سعى بين صفا و مروه شده، اگر يادش بيايد كه طواف را بجا نياورده بايد سعى را رها كند و پس از طواف، سعى را اعاده نمايد.

مسأله 738) اگر در حال سعى يادش آمد كه طواف را ناقص بجا آورده، بايد برگردد و بسته به اين كه چند دور از طواف را ناقص گذاشته با توجّه به تفصيلى كه در مسأله 534 گذشت طواف را تصحيح كند و نماز طواف بخواند و چنانچه سعى را تا پيش از چهار دور رها كرده احتياطاً سعى را اتمام و سپس اعاده كند، ولى اگر پس از پايان دور چهارم آن را رها كرده، سعى را تمام مى‌كند.