يا غفلت نسبت به حكم يا موضوع، محرّمات احرام را انجام دهد، كفّاره بر عهده‌اش نيست، مگر در مورد شكار كردن كه بين عمد و اشتباه تفاوتى نيست و در هر حال كفّاره دارد.

مسأله 499) گرچه در ميان محرّمات احرام، امورى مختصّ به مردان و امورى نيز مختصّ به زنان است، ولى از نظر كفّاره تفاوتى ميان مرد و زن نيست، به اين معنا كه هر يك از زن و مرد هرگاه مرتكب كارى شوند كه بر آنان حرام است بايد به تفصيلى كه گذشت كفّاره بدهند.

مسأله 500) اگر مُحرم چند نوع از محرّمات احرام را كه موجب كفّاره است مرتكب شود، بايد براى هر يك كفّاره جداگانه بدهد.

مسأله 501) اگر محرم كارى را كه موجب كفّاره است هم در عمره و هم در حجّ انجام دهد بايد براى هر يك كفّاره جداگانه بدهد.

مسأله 502) آن دسته از محرّمات احرام كه براى آنها كفّاره ذكر نشده، كفّاره ندارد ولى احتياط مستحبّ آن است كه اگر مرتكب شود يك گوسفند كفّاره بدهد.

مسأله 503) حيوانى كه به عنوان كفّاره محرّمات احرام بايد ذبح شود لازم نيست هيچ يك از شرايط قربانى حجّ تمتّع را دارا باشد، بنابراين گوسفند خصىّ و معيوب را نيز مى‌توان به عنوان كفّاره ذبح نمود.

مسأله 504) تمام قربانى‌هاى كفّاره به استثناى كفّاره شكار را