فصل ششم: عدل خداوند

در فصل‌هاى گذشته گفته شد كه خداوند داراى همه كمالات و زيبائى‌هاست. يكى از اين صفات كمال «عدالت» است. و نيز گفتيم كه اصل عدل بدين خاطر به عنوان يكى از اصول مذهب شيعه شمرده شده است كه گروهى از اهل تسنن عدالت را براى خدا ثابت نمى‌دانند. به عقيده اين گروه اگر خداى متعال بنده مطيع و فرمانبردارى را به جهنم ببرد و به عكس بنده ظالم و گنهكارى را به بهشت روانه سازد هيچ كار زشتى انجام نداده است، اگرچه اين عمل ظلم باشد.

ولى به عقيده ما شيعيان و عده‌اى از اهل سنت كه «معتزله» ناميده مى‌شوند خداوند به احدى ظلم نمى‌كند، كار قبيح و زشت از او صادر نمى‌شود و همه كارهايش از روى حكمت و مصلحت است؛ اعمال خوب نيكوكاران را بى‌پاداش نمى‌گذارد و بى‌گناهان را به دوزخ نمى‌برد؛ چرا كه ظلم و بيدادگرى از هر كسى صادر شود كارى قبيح و زشت است. در سخنى از امام صادق عليه السلام آمده است كه: «خداوند متعال افراد بى‌گناه را به جاى افراد گناهكار بازخواست نمى‌نمايد و كودكان را به واسطه گناه‌