مى‌باشد، و چون يك واجب عبادى است كه بايد با قصد قربت انجام شود عاملى است براى پاك‌سازى روح و جان از دنيادوستى و مال‌پرستى و وسيله‌اى است براى نزديكى به خداوند متعال.

پرداخت زكات قبل از آن كه به حال محرومان جامعه مفيد باشد به نفع صاحبان ثروت مى‌باشد، زيرا هنگامى كه زكات اموال پرداخت نشود ثروت‌ها در يك نقطه جمع شده و در كنار آن اكثريتى محروم و بينوا به وجود مى‌آيند وديرى نمى‌پايد كه يك انفجار عظيمى در اجتماع به وجود مى‌آيد و جان و مال ثروتمندان را در آتش خود خواهد سوزاند.

در حديثى از حضرت صادق عليه السلام نقل شده است: «هيچ مال و ثروتى در دريا و خشكى نابود نمى‌شود مگر به واسطه نپرداختن زكات، پس اموال خود را به وسيله پرداخت زكات بيمه كنيد.»[1]

موارد زكات مال‌

زكات در نُه چيز واجب است كه عبارتند از: گندم، جو، خرما، كشمش، طلا، نقره، گوسفند، گاو و شتر؛ كه البته بايد هريك از اين نه چيز به مقدار خاصى كه در رساله توضيح‌المسائل بيان گرديده و از آن به «حد نصاب» تعبير مى‌شود، برسد.

مصرف زكات مال‌

زكات را مى‌توان در موارد زير مصرف نمود: 1- پرداخت به فقير؛ و او كسى است كه همه يا بخشى از مخارج‌

[1]- وسائل الشيعه، ج 9، ص 28 و 29، حديث 21