اسلام تنها يك مكتب اخلاقى يا اعتقادى نيست، بلكه به عنوان يك آيين جامع كه همه نيازمندىهاى مادى و معنوى انسان در آن پيشبينى شده، پا به عرصه ظهور گذاشته است. اين دين از همان عصر پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم توجه خاصى به حمايت از محرومان و بيچارگان و افراد بىسرپرست و مريض و معلول نموده است.
جهتگيرى مقررات و قوانين اسلام در زمينه راههاى تحصيل ثروت و چگونگى مصرف نمودن آن و پرداخت حقوق واجب آن به گونهاى است كه در عين احترام گذاشتن به تلاشهاى فردى و مالكيت خصوصى افراد از تمركز اموال و ثروتها و دست به دست گرديدن آنها در دست گروهى خاص جلوگيرى مىنمايد.
از نظر پيشوايان دين عليهم السلام اگر ثروتمندان آنچه را كه خداوند در ثروت آنها مقرر داشته است بپردازند ديگر فقير و تهيدستى پيدا نخواهد شد، چرا كه يكى از دلايل اصلى وجود افراد بينوا در اجتماع خوددارى ثروتمندان از پرداخت دستورات مالى اسلام است. حضرت على عليه السلام