را مسح نمايد.

«مسأله 277» پهناى مسح پا بنابر احتياط بايد به اندازه سه انگشت بسته باشد، ولى بهتر آن است كه با تمام كف دست، تمام روى پا را مسح كنند.

«مسأله 278» اگر براى مسح پا همه دست را روى پا بگذارد و كمى بكشد صحيح است.

«مسأله 279» در مسح سر و روى پاها بايد دست را روى آنها بكشد و اگر دست را نگهداشته و سر يا پا را به آن بكشد، وضوى او باطل است؛ ولى اگر هنگامى كه دست را مى‌كشد سر يا پا مختصرى حركت كند، اشكال ندارد.

«مسأله 280» جاى مسح بايد خشك باشد و اگر به قدرى مرطوب باشد كه رطوبت كف دست به آن اثر نكند، مسح باطل است؛ ولى اگر رطوبت آن به قدرى كم باشد كه رطوبتى كه بعد از مسح در آن ديده مى‌شود را فقط از رطوبت كف دست بدانند، اشكال ندارد.

«مسأله 281» بعد از تمام شدن شستن دست چپ، نبايد آبى از خارج به كف دست‌ها برسد و مسح بايد با رطوبت باقى مانده در كف دست انجام گيرد و احتياط واجب اين است كه از بقيه اعضاى وضو نيز رطوبتى به كف دست‌ها نرسد و اگر براى مسح، رطوبتى در كف دست نمانده باشد، احتياط واجب آن است كه از ريش و ابرو و مژگانى كه داخل در حدّ صورتند رطوبت گرفته و با آن مسح نمايد.

«مسأله 282» اگر رطوبت كف دست فقط به اندازه مسح سر باشد، مى‌تواند سر را با همان رطوبت مسح كند و براى مسح پاها از ريش و ابرو و مژگانى كه داخل در حدّ صورتند، رطوبت بگيرد.

«مسأله 283» اگر پس از مسح، شك كند كه مسح را صحيح انجام داده يا نه، مى‌تواند جاى مسح را خشك كرده و دوباره مسح نمايد.

«مسأله 284» مسح كردن از روى جوراب و كفش باطل است، ولى اگر به واسطه سرماى شديد يا ترس از دزد و درنده و مانند اينها نتواند كفش يا جوراب را بيرون آورد،