خود او قصد تحويل گرفتن براى آنها بنمايد.

«مسأله 2701» لازم نيست پس از هبه فوراً جنس را تحويل دهد، بلكه هرگاه جنس را به طرف تحويل دهد ملك او مى‌شود و اگر هبه كننده يا كسى كه به او هبه شده پيش از تحويل بميرد يا هبه كننده فاقد شرايط شود، هبه باطل مى‌شود و مال به ورثه هبه كننده منتقل مى‌گردد.

«مسأله 2702» هبه، عقد جايز است و هر يك از دو طرف مى‌توانند آن را به هم بزنند، هرچند بهتر است هبه كننده چيزى را كه بخشيده از آن چشم بپوشد و هبه را به هم نزند ولى در پنج مورد هبه كننده نمى‌تواند هبه را به هم بزند:

اوّل: در برابر هبه‌اى كه كرده چيزى- هرچند كم- از طرف مقابل گرفته باشد، خواه گرفتن عوض در بخشش شرط شده باشد يا طرف مقابل خودش آن را در مقابلِ بخشش به بخشنده بپردازد.

دوم: آن چيز را «قربةً الى اللَّه» بخشيده باشد.

سوم: بخشش به يكى از خويشان متعارف باشد و بنابر احتياط واجب اگر زن و شوهر هم چيزى را به يكديگر هبه كنند، نبايد آن را به هم بزنند.

چهارم: مالى كه بخشيده به حال خود باقى نمانده باشد، يعنى همه يا بعضى از آن به طور كلّى تلف شده يا صورت آن كلًا تغيير كرده باشد- مانند نانى كه خورده يا پارچه‌اى كه دوخته شده است- و يا اين كه به ديگرى منتقل شده باشد.

پنجم: يكى از دو طرف هبه بميرد، پس اگر هبه كننده پس از تحويل دادن بميرد، بنابر احتياط واجب وارثان او نمى‌توانند هبه را پس بگيرند و اگر هبه گيرنده پس از تحويل بميرد، مال به ورثه او منتقل مى‌شود و بنابر احتياط واجب هبه كننده نمى‌تواند آن را پس بگيرد.

«مسأله 2703» «ابراء» عبارت از اين است كه طلبكار به اختيار از حق خود صرف‌نظر كند؛ بنابر اين اگر انسان از كسى طلب داشته باشد، مى‌تواند گذشت كند و قبول بدهكار شرط نيست و در اين صورت ديگر نمى‌تواند آن را به هم بزند.