مى‌توانند مال رهن را نزد شخص ثالث و يا كسى كه حاكم شرع تعيين مى‌كند به امانت بگذارند.

«مسأله 2600» استفاده از منافع چيزى كه گرو مى‌گذارند، متعلّق به صاحب مال است.

«مسأله 2601» طلبكار و بدهكار نمى‌توانند مالى را كه گرو گذاشته شده، بدون اجازه يكديگر ملك كسى كنند، مثلًا آن را ببخشند يا بفروشند، ولى اگر يكى از آنان آن را ببخشد يا بفروشد و بعد ديگرى بگويد: «راضى هستم» اشكال ندارد.

«مسأله 2602» اگر طلبكار چيزى را كه گرو برداشته با اجازه بدهكار بفروشد، پول آن هم مثل خود مال گرو مى‌باشد.

«مسأله 2603» اگر هنگامى كه بايد بدهى خود را بدهد، طلبكار مطالبه كند و او ندهد، طلبكار در صورتى كه وكيل از طرف مالك باشد، مى‌تواند مالى را كه گرو برداشته بفروشد و طلب خود را بردارد و بايد بقيّه را به بدهكار بدهد، وچنانچه وكالت از مالك نداشته باشد، اگر به حاكم شرع دسترسى داشته باشد، بنابر احتياط واجب بايد براى فروش آن از حاكم شرع اجازه بگيرد.

«مسأله 2604» اگر بدهكار غير از خانه‌اى كه در آن نشسته و چيزهايى كه مانند اثاثيّه خانه مورد احتياج اوست، چيز ديگرى نداشته باشد، طلبكار نمى‌تواند طلب خود را از او مطالبه كند، ولى اگر مالى كه گرو گذاشته خانه و اثاثيّه هم باشد، طلبكار مى‌تواند بفروشد و طلب خود را بردارد.

«مسأله 2605» رهن در دست رهن گيرنده امانت است؛ پس در صورت تلف شدن يا معيوب شدن، چنانچه كوتاهى يا زياده‌روى نسبت به آن نكرده باشد، ضامن نيست.

«مسأله 2606» عقد رهن پس از تحويل دادن آن از طرف رهن دهنده- يعنى بدهكار- قابل به هم زدن نيست، ولى رهن گيرنده- يعنى طلبكار- مى‌تواند آن را به هم بزند.

«مسأله 2607» رهن با مرگ رهن دهنده يا رهن گيرنده باطل نمى‌شود و اگر طلبكارى كه نسبت به مالِ رهن حق دارد، بميرد، اين حق به ورثه او منتقل مى‌شود و